చెంపల చారెడు కన్నులు నిండిన -
అశ్రువులొలకగ పెద్ద ముత్తెములు।
పద్మా పద్మా యను పద్మాక్షుడు -
వెంటబడి వెనుక ఆహ్వానించిన॥
ఘల్లు ఘల్లుమను కాలి అందెలును -
మధురధ్వనులను పలుకుచుండగా।
హంసయానమున దిగిదిగి వచ్చెను -
మేఘ మార్గమున తారలు చెదరగ॥
విడివడిన కురుల విదలింపులతో -
వడి వడి నడకల వేడి వేడిగను।
నిశ్శ్వాసములకు వాడిపోవగా -
అధర పల్లవము పన్నుల నొక్కుచు॥
ముఖమున ఎర్రని తళతళకాంతుల -
స్వేద బిందువులు జాలువారగా।
బాల భాస్కరుని కిరణములొప్పగ -
సంధ్య కాంతివలె శోభిల్లె పద్మ॥
బంగారుగాజులెగురగ గలగల -
చేతుల నూపుచు బంగారుబొమ్మ।
ఆ పద్మ నడవ అరవిందాక్షుడు -
అల్లాడె వెనుక పరుగుల నెత్తుచు॥
కనక హారములు కులుకుల నడకల -
గలగలలాడుచు గంతులేయగా।
కమలా దేవత కదలి వచ్చెగా -
కమలలోచనుడు కమిలి పోయెనే॥
ఆగు ఆగు మని అర్థించుచున్న -
అంతకంతకును వేగము హెచ్చగ।
పద్మ నడచెనే పురుషోత్తముడదె -
పరుగునవచ్చును వనమాల యెగుర॥
సాత్త్విక గుణవతి శాంతరూపిణివి -
ఇంత ఆగ్రహము నీకేల దేవి !।
నీ తండ్రి భృగువు నా తండ్రి సముడె -
చరణ స్పర్శయు ఆశీర్వచనమె॥
ఇట్లు మాధవుడు వచించుచున్నను -
పద్మకు దుఃఖము పొంగుచు పొరలెను।
భర్తమాత్రమే కాదు హరితనకు -
భగవంతుండును పాద దాసిగా॥
మణిపూర చక్ర మతిక్రమించిన -
శ్రీమహాలక్ష్మి తండ్రి బంధమును।
లెక్కసేయకే పరమాత్ముడినే -
సర్వాధికునిగ తలచిన ధన్యయె॥
వినదాయె పద్మ వేయి చెప్పినను -
పరమాత్మ పరాభవమును సహింప।
ఓర్వగ లేకయె ఏడుపు కోపము -
మిశ్రమమై మది కల్లోలమయ్యె॥
అదిగోవచ్చును అరవిందాసన -
అందాల రాశి ఆవేశముతో।
అంబర వీథిని సప్త మహర్షులు -
ప్రణమిల్లుచున్న అవలోకించదు॥
హరిపద సంభవ ఆకాశగంగ -
హరి పదముల బడి సవ్వడి పొందుచు।
అలలతో జెప్పు ఆగుమమ్మయని -
అలివేణి పద్మ ఆగదు క్షణమును॥
తెల్లని గంగా జలముల నడచెడి -
ఎర్రని పద్మా సతి ఖేచరులకు।
ముత్యాలసరము మధ్యమాణిక్య -
మొకటి చలించెడి రీతి జూపట్టె॥
వడివడి హరిపద వేగము తనలో -
నవనవ వీచికలుప్పతిలఁజేయ।
పద్మాపదముల తాకుచు పలికెను -
హరి అభ్యర్థన నందించు గంగ॥
కానీ పద్మా పదముల వేగము -
తాకిడితో తన అలలు వెనుదిరిగి।
పద్మ నిశ్చయము నందించ హరికి -
మధ్యదూతివలె మందాకినియగు॥
భూలోక జనుల దరిద్రమంతము -
చేయగ సమయము ఆసన్నమయ్యె।
పద్మాచరణము లవనిని తగిలెను -
సకల సౌభాగ్య సంపత్కరములు॥
భూదేవి సవితియైనను పదముల -
సవితి తాకినను ఆనందించెను।
అష్టైశ్వర్యములవనిని పొందగ -
పద్మను నమస్కరించె భక్తితో॥
నడుచుచున్నదే నారాయణియదె -
కొల్హాపురమున తపమును చేయగ।
దైవావమాన తాపము తనలో -
కోపకారణము అరుణ రూపమై॥
మంగళ దేవత చరణమార్గమున -
పూలను రాల్చెను వనములతరువులు।
తల్లి పాదములు కందిపోవునని -
ముందుగ పవనుడు ఊడ్చి వేయగా॥
బంగారురంగు తామ్రాంచలమగు -
హరికిష్టమైన చీరను కట్టిన।
మంగళ దేవత పసుపు కుంకుమము -
మేళవించినటు తోచుచున్నదే॥
మధుసూదనసతి మానవతీమణి -
ఆత్మావమాన హేతువు కాదది।
తండ్రిపాదమును బిడ్డ ఒప్పదా -
స్వామి పరాభవమోర్వలేదాయె॥
ఎంతటి భక్తియొ ఆలోచింపుము -
తండ్రికి తనకును మించి దైవమట।
పరమ భాగవత భక్తాగ్రేసర -
స్వామి పదసేవ నెప్పుడు విడువదు॥
ఆభక్తిమెచ్చి సర్వసృష్టికే -
తన సంపదకే అధిదేవతగా।
హరియుచేసెనే ఆ సతీమణిని -
హృదయ దేవతగ ధరించె పద్మను॥
పద్మ పోవగా నారాయణుడదె -
నళిన నేత్రముల బాష్పధారలను।
కురియుచు పరుగిడు పద్మనామమును -
ఎలుగెత్తి పిలుచు ఏడ్చుచు పెద్దగ॥
తండ్రి కన్నను స్వామియె ఎక్కువ -
భక్తులకన్నది దక్షయాగమున।
నిరూపించెనే ఆ సతీదేవి -
సతియన పద్మయె శివుడన హరియె॥
కొల్హాపురమున పద్మాసనమున -
యోగనిష్ఠలో కూర్చుండె పద్మ।
అగ్నిగఁదోచును క్రోధ కాంతియదె -
యోగాగ్ని మధ్య సతివలె పద్మయు॥
అశ్రుధారలను ఆపగ లేనివి -
కన్నుల మూసెను ధ్యానించు హరిని।
పద్మను పోలిన భక్తులెవ్వరే -
భువనములందున సర్వోత్తమయే॥
మంగళ దేవత ! వందనమమ్మా -
నారాయణి ! ఇవె నమస్కారములు।
స్వార్థ దరిద్రము పోగొట్టుమమ్మా -
భక్తి సంపదను మాకిమ్ము తల్లీ !॥
