ഗോപികമാരുടെ കാര്യത്തിൽ പ്രണയം രൂപാന്തരപ്പെട്ട കാമമേ ഉള്ളൂ എന്നതിന് അങ്ങേയ്ക്കു ഒരു വിശുദ്ധഗ്രന്ഥപരമായ അധികാരം കാണിക്കാമോ?

[Translated by devotees]

[മിസ്. ലക്ഷ്മി ത്രൈലോക്യ ചോദിച്ചു:- സ്വാമി, ഗോപികമാരുടെ കാര്യത്തിൽ, പ്രണയം രൂപാന്തരപ്പെട്ട കാമമാണ് (love transformed lust) നിലനിൽക്കുന്നതെന്നും ഹോർമോൺ അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള കാമമല്ല (not the hormonal based lust) കാമത്തെ രൂപാന്തരപ്പെടുത്തിയതെന്നും അങ്ങ് വിശദീകരിച്ചു. ഈ വിശദീകരണം മികച്ചതാണ്. ഈ ആശയത്തിന് അങ്ങേയ്ക്കു ചില അധികാരങ്ങൾ കാണിക്കാനാകുമോ, അതുവഴി തിരുവെഴുത്തുപരമായ (വിശുദ്ധഗ്രന്ഥം) അധികാരത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ആളുകൾക്കും പൂർണ്ണ സംതൃപ്തി ലഭിക്കും?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- വാസ്തവത്തിൽ, ഈ ദത്ത സ്വാമിയിൽ(Datta Swami) നിന്ന് പുറപ്പെടുന്ന ആത്മീയ ജ്ഞാനം(Spiritual knowledge), എല്ലാ വേദങ്ങളുടെയും രചയിതാവായ ദത്ത ദൈവത്തിൽ(God Datta) നിന്നുള്ള നേരിട്ടുള്ള ജ്ഞാനമാണ്. എന്നിൽ നിന്ന് പുറപ്പെടുന്ന ഈ ജ്ഞാനത്തേക്കാൾ മികച്ച ഒരു അധികാരം അന്വേഷിക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ല. മുകളിൽ പറഞ്ഞ ആശയം നൽകിക്കൊണ്ട് നാരദ മഹർഷി പറഞ്ഞ രണ്ട് സൂത്രങ്ങളുണ്ട്. ഈ ആശയം നാരദ മഹർഷി എഴുതിയത് ദത്ത ഭഗവാന്റെ കൃപയാൽ മാത്രം. ദത്ത ഭഗവാന്റെ കൃപയാൽ നാരദ മഹർഷി രചിച്ച ഈ രണ്ട് സൂത്രങ്ങളുടെയും അർത്ഥമാണ് ദത്ത ഭഗവാനെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവിനുള്ള വേദഗ്രന്ഥമായ അധികാരം എന്നത് അതിശയകരമാണ്! എന്നിരുന്നാലും, ഈ ജ്ഞാനം ദത്ത ഭഗവാൻ തന്നെയാണ് പറയുന്നതെന്ന് എല്ലാവരും വിശ്വസിക്കേണ്ടതില്ല എന്നതിനാൽ, നാരദ മുനിയിൽ നിന്നുള്ള വേദഗ്രന്ഥപരമായ അധികാരവും അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. ഈ രണ്ട് സൂത്രങ്ങൾ ഞാൻ വിശദീകരിക്കാം:-

1) തത്രാപി ന മാഹാത്മ്യാ ജ്ഞാന വിസ്മൃത്യപവാദഃ(Tatrāpi na māhātmya jñāna vismṛtyapavādaḥ):- ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനുമായി കാമത്തിൽ പങ്കെടുത്ത ഗോപികമാരുടെ കാര്യത്തിൽ, കൃഷ്ണൻ ദൈവമാണെന്ന് ഗോപികമാർ ഒരിക്കലും മറന്നില്ല. ഇതിനർത്ഥം, ഗോപികമാരുടെ മോഹം ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനോടുള്ള അവരുടെ നിരന്തരമായ ഭക്തിയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതായിരുന്നു, അതായത് ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ ഒരു മനുഷ്യനല്ല, ദത്ത ദൈവമാണെന്ന് അവർ എപ്പോഴും ബോധവാന്മാരായിരുന്നു. അതായത്, ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനോടുള്ള ഗോപികമാരുടെ മോഹം കാമമായി രൂപാന്തരപ്പെട്ട പ്രണയമായിരുന്നു (ഭക്തി). ഇതിനർത്ഥം, ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനോടുള്ള ഗോപികമാരുടെ നിരന്തര  കാമപ്രവർത്തനങ്ങളുടെ ശൃംഖലയിൽ ദൈവത്തോടുള്ള മധുരമായ ഭക്തി (the sweet devotion) മാത്രമേ അടങ്ങിയിട്ടുള്ളൂ, മനുഷ്യരിലും മറ്റ് മൃഗങ്ങളിലും പക്ഷികളിലും കാണപ്പെടുന്ന ഹോർമോൺ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള കാമമല്ല (hormonal based lust).

2) തദ്വിഹീനൻ ജാരണാമിവ (Tadvihīnaṃ jārāṇāmiva):- കാമപ്രവൃത്തികൾ നടക്കുന്ന സമയത്തെങ്കിലും, ഗോപികമാർ കൃഷ്ണൻ ദൈവമാണെന്ന് മറന്ന്, ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനെ മനുഷ്യനായി അനുഭവിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ,  ഗോപികമാരുടെ മുഴുവൻ കാമവൃത്തിയും തീർച്ചയായും മനുഷ്യന്റെ നിയമവിരുദ്ധമായ കാമപ്രവൃത്തിയാകുമായിരുന്നു (illegal lustful activity). പൊതുവേ, വൈകാരികമായ കാമപ്രവൃത്തിയുടെ സമയത്ത് ആളുകൾ ദൈവത്തെയും മറ്റ് ആത്മീയ കാര്യങ്ങളെയും മറക്കുന്നു. പക്ഷേ, ഇവിടെ, ഗോപികമാരുടെ കാര്യത്തിൽ, അത്തരം കാമങ്ങൾ നിലവിലില്ല, കാരണം ഈ ഗോപികമാർ ദിവ്യജ്ഞാനികളായിരുന്നു (divine sages), കാരണം നിരവധി മുൻ ജന്മങ്ങളിലെ തപസ്സെന്ന ദൈവത്തോടുള്ള ഭക്തി അഗ്നിയിൽ (devotional fire to God) തങ്ങളുടെ കാമത്തെ ദഹിപ്പിച്ചവരാണ് അവർ. അതിനാൽ, ബൃന്ദാവനത്തിൽ ഗോപികമാരോടൊപ്പം ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ നൃത്തം ചെയ്യുന്ന സാഹചര്യത്തിൽ അത്തരം കാമവികാരങ്ങൾ ഉണ്ടാകാൻ സാധ്യതയില്ല. ഭഗവാനോടുള്ള അവബോധത്തിൻറെ സാന്നിധ്യം നിമിത്തവും ഗോപികമാരായി ജനിച്ച ഋഷിമാരുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ തുടർച്ചയായി ജ്വലിക്കുന്ന ഭക്തിസാന്ദ്രമായതിനാലും (continuous burning devotional fire) അത്തരം അന്ധമായ കാമത്തിന് (blind lust ) ഒട്ടും സ്ഥാനമില്ല.

ഞാൻ പറഞ്ഞ ആശയം മുകളിൽ പറഞ്ഞ രണ്ട് സൂത്രങ്ങളിലും പ്രസ്താവിച്ചിരിക്കുന്നു. ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനും ഗോപികമാരും തമ്മിലുള്ള കാമ ഹോർമോൺ അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള അവിഹിത ലൈംഗികതയല്ല എന്നതാണ് ഈ രണ്ട് സൂത്രങ്ങളുടെയും നിഗമനം. ഇവിടെ, ഒരു സംശയം വരാം, എന്തുകൊണ്ടാണ് രണ്ടാമത്തെ സൂത്രം നിയമവിരുദ്ധമായ ലൈംഗികതയെ (illegitimate sex) പരാമർശിക്കുന്നത്, നിയമാനുസൃതമായ  ലൈംഗികതയെക്കുറിച്ചല്ല (legitimate sex). തദ്വിഹീനൻ ദമ്പത്യോരിവ (Tadvihīnaṃ dampatyoriva) പോലെയുള്ള നിയമാനുസൃത ലൈംഗികതയെ പരാമർശിച്ച് സൂത്രം എഴുതാത്തത് എന്തുകൊണ്ട്? രണ്ടിടത്തും അന്ധമായ മോഹം സാധ്യമാണ്. ഗോപികമാരുടെ കാമത്തിൽ ഭക്തി ഇല്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ, അത് നിയമാനുസൃതമായ ലൈംഗികബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടുന്ന ദമ്പതികൾക്കിടയിലെ കാമമാകുമായിരുന്നുവെന്ന് സൂത്രത്തിൽ പരാമർശിക്കണമായിരുന്നു. കാരണം, നിയമാനുസൃതമല്ലാത്ത ലൈംഗികതയ്ക്ക് എല്ലായ്പ്പോഴും നിയമാനുസൃതമായ ലൈംഗികതയേക്കാൾ ശക്തമാണ്. കാരണം, നിയമാനുസൃതമായ ലൈംഗികതയ്ക്ക് എതിർപ്പിന്റെ ശക്തിയില്ല, അതേസമയം നിയമവിരുദ്ധമായ ലൈംഗികതയ്ക്ക് സമൂഹത്തിന്റെ എല്ലാ ഭാഗത്തുനിന്നും ധാരാളം എതിർപ്പുണ്ട്. ഇവിടെ, ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനോടുള്ള ഗോപികമാരുടെ ഭക്തി വളരെ ഉയർന്നതാണ്, അത് വളരെ ഉയർന്ന കാമമായി രൂപാന്തരപ്പെടുന്നു. അതിനാൽ, നിയമവിരുദ്ധമായ ലൈംഗികതയെ താരതമ്യം ചെയ്യുന്നതിനായി കണക്കിലെടുക്കുന്നു. ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനുമായുള്ള ഗോപികമാരുടെ അത്തരം ശക്തമായ അവിഹിത ലൈംഗികതയിൽ പോലും,  നിയമവിരുദ്ധമായ പാപത്തിന്റെ ഒരു അടയാളവുമില്ല, കാരണം കൃഷ്ണൻ ദൈവമാണ്, മനുഷ്യനല്ല. അതിനാൽ, ഈ സ്നേഹം (ഭക്തി) എന്ന ആശയത്തിൽ ഞാൻ കാണിക്കുന്ന എല്ലാ കാര്യങ്ങളും കാമത്തെ രൂപാന്തരപ്പെടുത്തിയ കാമമല്ല, കാമത്തെ രൂപാന്തരപ്പെടുത്തിയ സ്നേഹം (ഭക്തി) ആണ്, നാരദ മഹർഷിയുടെ മേൽപ്പറഞ്ഞ രണ്ട് ഭക്തി സൂത്രങ്ങളുടെ അർത്ഥത്തിൽ നിന്ന് ഇത് കാണാൻ കഴിയും.