ദൈവ പുത്രൻ ദൈവം തന്നെ ആകുന്നതു എങ്ങനെയാണ്

[Translated by devotees of Swami]

[മിസ്സ്. ത്രൈലോക്യ ചോദിച്ചു:- അടുത്തിടെ അങ്ങ് തന്ന വിശദീകരണങ്ങളിൽ, ദൈവത്തിൻ്റെ പുത്രൻ ദൈവം തന്നെയാണെങ്കിൽ മനുഷ്യപുത്രൻ മനുഷ്യനാണെന്ന് അങ്ങ് പറഞ്ഞു. മുൻ കേസ് എങ്ങനെ ന്യായീകരിക്കാനാകും?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ഇവിടെ ‘ദൈവം’ അർത്ഥമാക്കുന്നത് മാധ്യമം സ്വീകരിക്കാത്ത സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ദൈവത്തെ (പരബ്രഹ്മൻ) ആണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്. സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ദൈവം സൃഷ്ടിച്ച ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ ശരീരമാണ് ഈ ‘ദൈവത്തിൻ്റെ പുത്രൻ’. സ്രഷ്ടാവിനെ ‘പിതാവായും’ സൃഷ്ടിയെ ‘പുത്രനായും’ എടുക്കാം. ‘ദത്ത’ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഈ ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ ശരീരം സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈവം ഒരു വ്യക്തിഗത ആത്മാവോ അവബോധമോ ഉള്ള ഈ ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ ശരീരവുമായി ലയിച്ചപ്പോൾ ‘ദത്ത ദൈവം’ അല്ലെങ്കിൽ സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈവം തന്നെ ആയിത്തീർന്നു. ‘ദൈവപുത്രൻ’ എന്നാൽ ‘ദത്ത ദൈവം’, ‘ദൈവം’ എന്നാൽ ‘സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ദൈവം’ അല്ലെങ്കിൽ ‘പരബ്രഹ്മൻ’. പരബ്രഹ്മൻ (പിതാവ്), ദത്ത ദൈവം (ദൈവപുത്രൻ) ആണെന്ന് നാം പറയുന്നത്, ഊർജസ്വലമായ ആദ്യത്തെ ശരീരവുമായി സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈവം ലയിച്ചതിന് ശേഷമാണ്. മൂല-മാധ്യമം സ്വീകരിക്കാത്ത സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ദൈവവും അല്ലെങ്കിൽ പരബ്രഹ്മനും, ഒടുവിൽ ദത്ത ദൈവം എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ദൈവം ലയിച്ച മാധ്യമം സ്വീകരിച്ച ദൈവവും തമ്മിൽ ഒരു വ്യത്യാസവും ഇല്ല.

നിങ്ങൾ ദത്ത ദൈവത്തെ ദൈവപുത്രനായി എടുക്കുകയാണെങ്കിൽ (മാധ്യമം സ്വീകരിക്കാത്ത സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ദൈവം ലയിച്ചതിന് ശേഷമുള്ള ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ ശരീരം), അവൻ മാധ്യമം സ്വീകരിച്ച അതേ സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ദൈവമാണ്. അതിനാൽ, ദൈവപുത്രൻ ദൈവം തന്നെയാണ്.

മനുഷ്യൻ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന മനുഷ്യപുത്രനെ സംബന്ധിച്ച്, അർത്ഥം വ്യത്യസ്തമാണ്. ഇവിടെ, മനുഷ്യപുത്രനിലെ 'മനുഷ്യൻ' എന്ന വാക്കിൻ്റെ അർത്ഥം ഒരു പ്രത്യേക മനുഷ്യൻ എന്നാണ്. ‘മനുഷ്യൻ’ എന്ന രണ്ടാമത്തെ വാക്കിൻ്റെ അർത്ഥം മനുഷ്യൻ്റെ വംശം (മനുഷ്യവംശം) എന്നാണ്. ഒരു മനുഷ്യൻ്റെ മകനും ഒരു മനുഷ്യനാണെന്നാണ് ഇതിനർത്ഥം, കാരണം മകനും മനുഷ്യവർഗത്തിൻ്റെ അതേ വംശത്തിൽ പെട്ടയാളാണ്. ഈ രീതിയിൽ, ഇവിടെയും വൈരുദ്ധ്യമില്ല.

മനുഷ്യാവതാരത്തിൽ, ദൈവ-ഘടകം അല്ലെങ്കിൽ ദൈവപുത്രൻ, മനുഷ്യപുത്രൻ അല്ലെങ്കിൽ മനുഷ്യ-ഘടകം എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു തിരഞ്ഞെടുത്ത മനുഷ്യ ഭക്തനുമായി ലയിക്കുന്ന ദത്ത ദൈവമാണ്. ഈ സമകാലിക മനുഷ്യാവതാരം ദൈവത്തിൻ്റെ-ഘടകത്തിൻ്റെയും മനുഷ്യ-ഘടകത്തിൻ്റെയും ഇരട്ട സ്വഭാവം അതിൻ്റെ അനുബന്ധ സന്ദർഭങ്ങളിൽ കാണിക്കുന്നു. താനും തൻറെ പിതാവും ഒന്നുതന്നെയാണെന്നും, തന്നെ കണ്ടാൽ പിതാവിനെയാണ് കാണുന്നതെന്നും പറഞ്ഞപ്പോൾ, അവൻ പിതാവിൻ്റെ ഹൃദയത്തിലും പിതാവ് അവൻ്റെ ഹൃദയത്തിലും വസിക്കുന്നുവെന്നും പറഞ്ഞപ്പോൾ, അവൻ ഉദ്ദേശിച്ചത് ശാസ്ത്രപരമായ യുക്തിക്ക് അതീതമായ തികഞ്ഞ ഏകതാനമായ ലയനം മൂലമുള്ള ദൈവ-ഘടകവും മനുഷ്യ-ഘടകവും തമ്മിലുള്ള ഏകത്വത്തെയാണ്.

വേദം പറയുന്നത്, ദൈവമായി തുടരുമ്പോൾത്തന്നെ, ഒരേസമയം ലയിച്ച മനുഷ്യനായി മാറിയിരിക്കുന്നു (സത് ച ത്യത് ച അഭവത്) എന്നാണ്. ദൈവം ഏകനാണെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്ന യഹൂദർക്ക് യേശുവിനെ ദൈവമായി അംഗീകരിക്കാൻ കഴിയാതെ വന്നത് പൊതുവായ മനുഷ്യ മാധ്യമങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള അന്തർലീനമായ വികര്ഷണം മൂലം ഉണ്ടാകുന്ന അഹങ്കാരവും അസൂയയും മൂലമാണ്. എല്ലാ മനുഷ്യർക്കും അന്തർലീനമായ അഭിലാഷമുണ്ട്, ഏറ്റവും വലിയവനാകാൻ കഴിയുന്നിടത്തോളം സ്വയം പ്രൊജക്റ്റ് ചെയ്യുക എന്നത്. ഈ ഗതിയിൽ, മനുഷ്യൻ ഒരു വലിയ മനുഷ്യനെപ്പോലും ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല, മാത്രമല്ല അവനിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തനായ ദൈവത്തിൻ്റെ ഏറ്റവും വലിയ മനുഷ്യാവതാരത്തെ ഒരു മനുഷ്യന് ഒരിക്കലും സഹിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ. യഹൂദരുടെ ഈഗോ അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള അസൂയയെ നിർവീര്യമാക്കാൻ, ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിക്കുന്നതും എല്ലായ്‌പ്പോഴും ദൈവത്തിന് ക്രെഡിറ്റ് നൽകുന്നതും (മനുഷ്യനെന്ന നിലയിൽ തനിക്ക് ദൈവം ഇച്ഛിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയില്ലെന്ന് എന്നുകൂടി അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.) പോലുള്ള ഒരു മനുഷ്യ-ഘടകമായി യേശു നിരവധി തവണ പെരുമാറി. അപ്പോഴും, യഹൂദന്മാർക്ക് പരമമായ ഈഗോ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള അസൂയ ഉണ്ടായിരുന്നു, ദൈവവും യേശുവും തമ്മിലുള്ള ഏകത്വത്തെ സഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല, അത് വളരെ അപൂർവമായി ഒന്നോ രണ്ടോ തവണ മാത്രം പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെട്ടു. മുഹമ്മദ് നബി, ദൈവാവതാരമാണെങ്കിലും, മനുഷ്യാവതാരവും ദൈവവും തമ്മിലുള്ള ഏകത്വത്തിൻ്റെ ഈ യഥാർത്ഥ സങ്കൽപ്പത്തെ ഉന്മൂലനം ചെയ്യുകയും ഒരു സാധാരണ മനുഷ്യ-ഘടകമോ ദൈവദൂതനോ ആയി സ്വയം ഒതുങ്ങുകയും ചെയ്തതിൻ്റെ കാരണം ഇതാണ്.