ശ്രീ ഭരത് കൃഷ്ണയുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് സ്വാമി ഉത്തരം നൽകുന്നു

[Translated by devotees of Swami]

[ശ്രീ ഭരത് കൃഷ്ണ ചോദിച്ചു: പാദനമസ്കാരം സ്വാമി, എനിക്ക് ഒരു ചോദ്യമുണ്ട്, അതിനാണ് ഞാൻ ഉത്തരം കണ്ടെത്താൻ കഠിനമായി ശ്രമിക്കുന്നത്. വാസ്തവത്തിൽ, ഈ ചോദ്യത്തോടെയാണ് ഞാൻ ഉത്തരം കണ്ടെത്തുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ച് അങ്ങയുടെ അടുക്കൽ വന്നത്. സത്യത്തിൽ എനിക്ക് പകുതി ഉത്തരം കിട്ടി. ആദ്യം അങ്ങയുടെ അടുത്ത് വരുന്നതിന് മുമ്പ് എനിക്ക് ഉണ്ടായിരുന്ന ചോദ്യവും അങ്ങയുടെ ജ്ഞാനത്തിൽ നിന്ന് കുറച്ച് പഠിച്ചതിന് ശേഷം എന്റെ മനസ്സിൽ ഉയർന്നുവന്ന പുതിയ ചോദ്യവും ഞാൻ വിശദീകരിക്കും.

അങ്ങയെ കാണുന്നതിന് മുമ്പ് ഞാൻ ഒരു ഭഗവദ്ഗീതാ ക്യാമ്പിൽ പങ്കെടുത്തു. അവിടെ നിന്നാണ് ഞാൻ അങ്ങയെ കുറിച്ച് ഗൗരവമായി പഠിക്കാൻ തുടങ്ങിയത്. എല്ലാം ദൈവമാണെന്ന് അവർ എന്നെ പഠിപ്പിച്ചു. അങ്ങയുടെ ജ്ഞാനം ഞാൻ മനസ്സിലാക്കിയപ്പോൾ, അത് ഫലപ്രദമായ അർത്ഥത്തിൽ മാത്രമാണ് ശരിയെന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി. അതേ കാലയളവിൽ, എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ചില സാഹചര്യങ്ങൾ കാരണം, എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഒരു ലക്ഷ്യവും കണ്ടെത്താനാകാത്തതിനാൽ ആത്മഹത്യ ഒരു ഓപ്ഷനായി കണക്കാക്കുന്ന ഘട്ടത്തിലേക്ക് ഞാൻ കഠിനമായ വേദനയിലൂടെ കടന്നുപോയി. പക്ഷേ, ആരെങ്കിലും ആത്മഹത്യ ചെയ്താൽ, അതേ പോയിന്റിൽ നിന്നോ അതിലും മോശമായോ തുടങ്ങണം എന്ന് ഞാൻ ഗീതയിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ട്. അതൊരു ബുദ്ധിപരമായ ചിന്തയല്ല, അതിനാൽ എനിക്ക് ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടിവന്നു. ആ വേദനയിൽ നിന്നാണ് ഉത്തരം കണ്ടെത്താൻ കഴിയാത്ത ഗൗരവതരമായ ഒരു ചോദ്യം മനസ്സിൽ ഉദിച്ചത്. അതുകൊണ്ട് ആത്മഹത്യയോ ഒരു ഓപ്ഷനോ ആയിരുന്നില്ല എന്റെ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം നൽകാൻ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അത് വളരെ വേദനാജനകമായിരുന്നു, ഉറക്കമില്ലാത്ത രാത്രികൾ ഞാൻ ചെലവഴിച്ചു. എന്റെ എല്ലാ വേദനകൾക്കും കഷ്ടപ്പാടുകൾക്കും കാരണം എന്റെ പാപ കർമ്മമാണെന്ന് ഗീതയിൽ നിന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി. എന്തുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ അത്തരം കർമ്മം ചെയ്തത്? എന്റെ സംസ്‌കാരങ്ങൾ (പാപ പ്രവണതകൾ) കാരണം. എന്തുകൊണ്ടാണ് എനിക്ക് ആ സംസ്‌കാരങ്ങൾ ഉണ്ടായത്? കാരണം ഞാൻ ചില പാപ കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്തു. പിന്നെ എന്തിനാണ് ഞാൻ ഇത്തരം പാപകരമായ കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്തത്, അത് കൂടുതൽ ശക്തമായ പാപ പ്രവണതകളിലേക്ക് നയിക്കുന്നു? എന്റെ ഈ ചോദ്യത്തിന് ആരും ഉത്തരം പറഞ്ഞില്ല. അപ്പോഴേക്കും ദൈവം ഉണ്ടെന്ന് എനിക്ക് നന്നായി അറിയാമായിരുന്നു.]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ഈ സ്വതസിദ്ധമായ പാപങ്ങളുടെ ശൃംഖലയ്ക്ക് പാപികൾ സ്വയം ഉത്തരവാദിയാണ്, കാരണം ലോകത്തിൽ പോലും വൈനിനോ പുകവലിക്കോ അടിമയായ ഒരാൾ മുതിർന്നവരുടെയും നന്മ ആശിക്കുന്നവരുടെയും നല്ല ഉപദേശം അവഗണിച്ച് പാപം ആവർത്തിക്കുന്നത് പ്രായോഗിക മാതൃകയാണ്.  അതുപോലെ, അരാജകത്വത്തിൽ നിന്ന് നിങ്ങളെ ഉയർത്താൻ ദൈവത്തിന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്ന് കഠിനമായ ശ്രമങ്ങൾ നടത്തിയിട്ടും, ചങ്ങലയിലെ സ്വതസിദ്ധമായ ശക്തി സെറ്റപ്പ് മാറ്റത്തിന്റെ ഒരു സൂചന പോലും അനുവദിക്കുന്നില്ല, ഇത് മനുഷ്യരാശിയുടെ ദൗർഭാഗ്യകരമായ വിധിയാണ്. ഈ വിഷയത്തിൽ ആർക്കും ദൈവത്തെ കുറ്റപ്പെടുത്താൻ കഴിയില്ല, കാരണം ദൈവം ഇതിനകം ആത്മാക്കൾക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം നൽകിയിട്ടുണ്ട്; കഠിനമായ ശിക്ഷകൾക്ക് മാത്രമേ ആത്മാവിനെ ഒരു പരിധിവരെ മാറ്റാൻ കഴിയൂ. എന്നാൽ, ഈ അവസ്ഥയെ മാറ്റാൻ യഥാർത്ഥ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിനു എല്ലായ്പ്പോഴും വലിയ ശക്തിയുണ്ട്. ഇവിടെ ആദ്ധ്യാത്മികമായ ജ്ഞാനം എന്നതുകൊണ്ട് അർത്ഥമാക്കുന്നത് ഒരു പ്രാവശ്യം കേൾക്കുക മാത്രമല്ല, തീരുമാനത്തിലെത്തുന്നത് വരെ തുടർച്ചയായി മനഃപാഠമാക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നുകൂടിയാണ് (ശ്രോതവ്യോ മന്തവ്യോ നിദിധ്യാസിതവ്യഃ— വേദം, Śrotavyo mantavyo nididhyāsitavyaḥ— Veda). എല്ലാത്തിനുമുപരി, മുകളിൽ പറഞ്ഞ ശൃംഖലയിലെ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്ന സ്വതസിദ്ധമായ ശക്തി മനഃശാസ്ത്രം മാത്രമാണ്, അതിനുള്ള പ്രതിവിധി (ആത്മീയ ജ്ഞാനം) മനസ്സുമായി മനഃശാസ്ത്രപരമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഒരു വജ്രത്തിന് മാത്രമേ മറ്റൊരു വജ്രത്തെ മുറിക്കാൻ കഴിയൂ. മാറ്റിവയ്ക്കാതെ പ്രശ്നം പരിഹരിക്കുക എന്നത് ആത്മീയ ജീവിതത്തിന്റെയോ ലൗകിക ജീവിതത്തിന്റെയോ പ്രായോഗിക മേഖലയിലെ ഒരേയൊരു വഴിയാണ്. ആത്മഹത്യ വിഡ്ഢിത്തത്തിന്റെ പാരമ്യമാണ്, കാരണം ആത്മഹത്യയ്ക്ക് പ്രശ്നം പരിഹരിക്കാൻ കഴിയില്ല, മരണാനന്തരം പ്രേതമായി മാറുന്ന ആത്മാവിനെ പ്രശ്നം വിടുന്നില്ല.

[ശ്രീ ഭരത് കൃഷ്ണ ചോദിച്ചു: ഇപ്പോൾ, ആ വേദന സഹിക്കാൻ കഴിയാതെ, എന്റെ വേദനയ്ക്ക് ഉത്തരവാദിയായ ഒരാളെ കണ്ടെത്താൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചു. എന്റെ ഭാഗത്ത് എന്തെങ്കിലും തെറ്റ് ഉണ്ടെന്ന് എനിക്ക് ചിന്തിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അതുകൊണ്ട് എനിക്ക് ഊഹിക്കേണ്ടിവന്നു, എന്നിട്ട് ഞാൻ ആ പാപക്കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്തു, പിന്നീട് ഞാൻ കഷ്ടപ്പെടുന്നു, അത് ദൈവം കാരണമാണെന്ന് ശക്തമായി വിശ്വസിക്കേണ്ടി വന്നു. എന്റെ ഭാഗത്ത് തെറ്റുകളൊന്നും കണ്ടെത്താൻ കഴിയാത്തതിനാൽ, എനിക്ക് ദൈവത്തെ കുറ്റപ്പെടുത്തേണ്ടി വന്നു, ഒടുവിൽ എനിക്ക് ദൈവത്തോട് ദേഷ്യം വന്നു. എന്നാൽ ദൈവത്തെ കണ്ടെത്തി ഈ ചോദ്യം ചോദിക്കാനും ഞാൻ ചെയ്ത തെറ്റുകൾ എന്താണെന്ന് അറിയാനും ഞാൻ അതിയായി ആഗ്രഹിച്ചു. യഥാർത്ഥത്തിൽ തെറ്റ് എന്റേതാകാനുള്ള സാധ്യതയും ഞാൻ പരിഗണിക്കുകയായിരുന്നു. അതിനാൽ ഞാൻ അങ്ങയെ കണ്ടെത്തി ഈ ചോദ്യം ചോദിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചു. അർജ്ജുനന് അങ്ങയോടു നേരിട്ട് ചോദിക്കാമെങ്കിൽ എനിക്കെന്തുകൊണ്ട് കഴിയില്ല? അപ്പോഴാണ് അങ്ങ് ഡോക്ടർ നിഖിൽ സാറിനെ എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് അയച്ചത്. ഞാൻ അവനിൽ നിന്ന് അങ്ങയുടെ ജ്ഞാനം പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൻ എന്നെ പഠിപ്പിക്കുന്ന ആദ്ധ്യാത്മിക ജ്ഞാനം യഥാർത്ഥത്തിൽ അങ്ങ് നൽകിയതാണെന്ന് അദ്ദേഹം ക്രമേണ വെളിപ്പെടുത്തി. ഒടുവിൽ എന്റെ എല്ലാ ചോദ്യങ്ങൾക്കും ഉത്തരം നൽകാൻ അങ്ങ് വന്നതിൽ എനിക്ക് വളരെ സന്തോഷമുണ്ട്, കാതലായ സന്തോഷം തോന്നി. ഡോ. നിഖിൽ സാർ എന്നെ പഠിപ്പിച്ചത്, ഞാൻ ആദ്യത്തെ പാപം ചെയ്തതിന്റെ കാരണം തുടർച്ചയായ സന്തോഷത്തിന്റെ വിരസതയാണെന്നും ദൈവത്തിൽ നിന്ന് പൂർണ്ണ സ്വാതന്ത്ര്യം നേടിയതാണെന്നും ആണ്. അത് എന്റെ ചോദ്യത്തിനുള്ള മികച്ച ഉത്തരമായിരുന്നു.]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ദൈവം എല്ലാ ആത്മാക്കളെയും സൃഷ്ടിച്ചു, അതിനാൽ ദൈവത്തെ പരമ ദിവ്യപിതാവായി കണക്കാക്കുന്നു. താൻ സൃഷ്ടിച്ച ഒരു ആത്മാവിനെയും നശിപ്പിക്കാൻ ഒരു നിമിഷം പോലും അവൻ ചിന്തിക്കുകയില്ല. യഥാർത്ഥ ആത്മീയ ജ്ഞാനം  നൽകി ഓരോ ആത്മാവിനെയും സഹായിക്കാൻ അവൻ എപ്പോഴും ശ്രമിക്കുന്നു, അതേ സമയം തുടർച്ചയായ സന്തോഷത്തിന്റെ വിരസതയ്ക്ക് ശേഷം ആത്മാവിന് കിട്ടിയ സ്വാതന്ത്ര്യം നശിപ്പിക്കരുത്. ജീവിതത്തിലെ ഏത് സുനാമിയിലും ഈ പോയിന്റ് നിങ്ങളുടെ മനസ്സിലും ഹൃദയത്തിലും എപ്പോഴും സംരക്ഷിക്കപ്പെടണം. ഏത് സാഹചര്യത്തിലും, ഇത് മാറാൻ പാടില്ല, കാരണം തെറ്റിദ്ധാരണയും ദൈവത്തോടുള്ള ദേഷ്യപ്പെടലും ഈ സൃഷ്ടിയിലെ ഏറ്റവും വലിയ പാപമാണ്.

[ശ്രീ ഭരത് കൃഷ്ണ ചോദിച്ചു: എന്നാൽ അപ്പോൾ ഒരു പുതിയ ചോദ്യം ഉയർന്നു വന്നു? എന്തുകൊണ്ടാണ് എനിക്ക് ബോറടിച്ചത്? എനിക്ക് ഒരിക്കലും ബോറടിക്കാത്ത വിധത്തിൽ എന്നെ സൃഷ്ടിക്കാൻ ദൈവത്തിന് കഴിയില്ലേ? അങ്ങനെയെങ്കിൽ ഞാൻ ഒരു യന്ത്രമനുഷ്യൻ മാത്രമായിരിക്കും, ഭൂമിയിൽ നിറയെ നിഷ്ക്രിയ റോബോട്ടുകൾ ഉള്ളതുകൊണ്ട് അങ്ങ് രസിക്കുകയില്ല. അതിൽ ഒരു രസവുമില്ല.   ധർമ്മനിയമങ്ങൾക്കുള്ളിൽ അടിസ്ഥാന സ്വാതന്ത്ര്യമുള്ള ആത്മാക്കളെ സൃഷ്ടിക്കാൻ അങ്ങ് ആഗ്രഹിച്ചു, അതിലൂടെ സന്തോഷകരമായ ജീവിതം നയിക്കാൻ ഞങ്ങളെ നയിക്കുന്നതിൽ അങ്ങേയ്ക്കു നിരന്തരം ആസ്വദിക്കാനാകും. വളരെ സ്നേഹത്തോടെയാണ് അങ്ങ് അത് ചെയ്തത്. വിദ്യാർത്ഥികളെ നയിക്കുക എന്ന സദുദ്ദേശ്യത്തോടെ ഒരു ധനികൻ ഒരു സ്കൂൾ തുടങ്ങുന്നതിന്റെ ഉദാഹരണവും ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി. വിദ്യാർത്ഥികൾ അദ്ധ്യാപകർ പറയുന്നത് കേൾക്കാതെ തെറ്റുകൾ വരുത്തിയാൽ ആ പണക്കാരൻ ഉത്തരവാദിയല്ല. ഇതെല്ലാം എനിക്ക് നന്നായി മനസ്സിലായി. ഇവിടെയാണ് എന്റെ പുതിയ ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർന്നത്. ഒരു ദിവസം അല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊരിക്കൽ ഞാൻ കൂടുതൽ കൂടുതൽ മനസ്സിലാക്കുന്നതിനനുസരിച്ച് അങ്ങയുടെ ജ്ഞാനത്തിൽ ഉത്തരം കണ്ടെത്തുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ച് അവയെ താൽക്കാലികമായി അടിച്ചമർത്താൻ ഞാൻ ചിന്തിച്ചു. എന്നാൽ ഈ പുതിയ ചോദ്യങ്ങൾ തന്നെ അങ്ങയുടെ ജ്ഞാനം മനസ്സിലാക്കുന്നതിൽ തടസ്സമായി മാറുകയാണ്. അതിനാൽ ഞാൻ അവയെ ഇപ്പോൾ അങ്ങയുടെ അടുക്കൽ കൊണ്ടുവരുന്നു. ആ ചോദ്യങ്ങൾ താഴെ കൊടുക്കുന്നു.

ഒരു പാപം പോലും ചെയ്യാതെ പരമഭക്തനായി മാറിയ ഏതെങ്കിലും ആത്മാവ് അങ്ങയുടെ മുഴുവൻ സൃഷ്ടിയിലും ഉണ്ടോ? അങ്ങയുടെ ജ്ഞാനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള എന്റെ ധാരണയനുസരിച്ച്, കുറച്ച് (ഗോപികമാർ) ഉണ്ട്. ഞാൻ ശരിയാണോ എന്ന് എനിക്കറിയില്ല, പക്ഷേ, ഞാൻ ശരിയാണെങ്കിൽ, എന്തുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ അവരിൽ ഒരാളാകാത്തത്? എന്തുകൊണ്ടാണ് അവർ പാപം ചെയ്യരുതെന്ന് തീരുമാനിച്ചത്, എന്തുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ പാപം ചെയ്യാൻ തീരുമാനിച്ചത്?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- എന്റെ ജ്ഞാനത്തിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കി നിങ്ങളുടെ ചോദ്യത്തിൽ മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച സ്കൂളിൽ, നമുക്ക് രണ്ട് കേസുകൾ എടുക്കാം:- 1) അധ്യാപകന്റെ ഉപദേശം പിന്തുടരുന്ന ഒരു വിദ്യാർത്ഥി തുടക്കം മുതൽ അത് നടപ്പിലാക്കുകയും ഫസ്റ്റ് ക്ലാസ് സ്കോർ ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു. 2) ഒരു വിദ്യാർത്ഥി ആദ്യം മുതൽ അധ്യാപകന്റെ ഉപദേശം അനുസരിക്കാത്തതും ഒടുവിൽ പരീക്ഷയിൽ തോറ്റതും. രണ്ടാമത്തെ വിദ്യാർത്ഥി തന്റെ നാശത്തിന്റെ കാരണം അന്വേഷിക്കാൻ തുടങ്ങുകയും നിങ്ങൾ ആദ്യത്തെ വിദ്യാർത്ഥിയെ പരാമർശിക്കുന്നതുപോലുള്ള ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കുകയും ചെയ്യട്ടെ, അപ്പോൾ നിങ്ങൾ എന്ത് ഉത്തരം നൽകും? സ്കൂൾ-ക്ലാസ്സുകൾക്ക് ശേഷം, എല്ലാ വിദ്യാർത്ഥികൾക്കും പഠിക്കാനോ ആസ്വദിക്കാനോ സ്വാതന്ത്ര്യം നൽകുന്നു. അതേസമയം, അധ്യാപകൻ ഓരോ ഘട്ടത്തിലും ശരിയായ പാത ഉപദേശിക്കുന്നു, പക്ഷേ, പരാജയപ്പെട്ട വിദ്യാർത്ഥി അതിനെക്കുറിച്ച് ഒരിക്കലും ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. ഈഗോയിൽ അധിഷ്ഠിതമായ അശ്രദ്ധ മാത്രമാണ് പരാജയപ്പെട്ട വിദ്യാർത്ഥിയുടെ ഇത്തരം പെരുമാറ്റത്തിന് കാരണം. പരാജയപ്പെട്ട വിദ്യാർത്ഥി ആരുടെയോ അല്ലെങ്കിൽ മറ്റെന്തിലോ കുറ്റം ചുമത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നു, പക്ഷേ, നിങ്ങൾ അവന്റെ വാദങ്ങളെ പിന്തുണയ്ക്കുമോ? ഇപ്പോളും ടീച്ചർ പറയുന്നു, ഒരിക്കലും വൈകാതിരിക്കുന്നതാണ് നല്ലത്. ഇപ്പോഴെങ്കിലും ശ്രദ്ധിച്ചാൽ ആദ്യ വിദ്യാർത്ഥിയെ ലക്ഷ്യമാക്കി നിർത്തി തോറ്റ വിദ്യാർത്ഥിക്ക് കരകയറാനാകും.

[ശ്രീ ഭരത് കൃഷ്ണ ചോദിച്ചു: ഗോപികമാരും അവരുടെ ഭൂതകാലത്തിൽ പാപങ്ങൾ ചെയ്‌തിരുന്നെങ്കിൽ, അവർ അങ്ങയെക്കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കാൻ തിരഞ്ഞെടുത്തത് എന്താണ്, അപ്പോൾ അങ്ങയെ അന്വേഷിക്കാൻ എന്നെ തിരഞ്ഞെടുക്കാതിരുന്നത് എന്താണ്? എന്തുകൊണ്ടാണ് എന്റെ കാര്യത്തിൽ ഈ കാലതാമസം ഉണ്ടായത്?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ഗോപികമാർ ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ജന്മങ്ങൾ ദൈവത്തിലേക്കെത്താൻ മരിക്കുന്ന മുനികളായിരുന്നു. ദൈവത്തോടുള്ള അവരുടെ സ്നേഹം പാരമ്യത്തിൽ ആയിരുന്നു, ഇത് അവരുടെ പാപങ്ങൾ അവനിലേക്ക് കൈമാറാൻ ദൈവത്തെ പ്രേരിപ്പിച്ചു. അവരുടെ രഹസ്യ സ്ഥിര നിക്ഷേപങ്ങൾ അറിയാതെ, നിങ്ങൾ അവരുടെ കറണ്ട് അക്കൗണ്ട് ബാലൻസുകളെ നിങ്ങളുടെ കറണ്ട് അക്കൗണ്ട് ബാലൻസുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുകയാണ്. നിങ്ങളുടെ പരാജയത്തിനും അവരുടെ വിജയത്തിനും കാരണം നിങ്ങളുടെ ഉള്ളിലും അവരിലും മാത്രമായിരുന്നു. പാപങ്ങൾ ചെയ്യാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ബാഹ്യ ശത്രുവിന്റെ വിലാസത്തെക്കുറിച്ച് അർജ്ജുനൻ ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനോട് ചോദിച്ചു. ലൗകിക സുഖഭോഗങ്ങളോടുള്ള ആന്തരിക ആഗ്രഹവും മറ്റുള്ളവരോട് കാണിക്കുന്ന വിഡ്ഢിത്തമായ കോപവും മാത്രമാണ് ശത്രുവെന്ന് ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ മറുപടി നൽകി (കാമ ഏഷ ക്രോധ ഏഷ..., Kāma eṣa krodha eṣa…). ഈഗോ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള അസൂയയാണ് പ്രധാന തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുന്ന ശത്രു. പക്ഷേ, നിങ്ങൾ ഈ അസൂയയെ ശരിയായ മുഖത്തേക്ക് നയിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അതേ അസൂയ നിങ്ങളുടെ സ്വയം വികസനത്തിൽ ഗോപികമാരുടെ ഘട്ടത്തിലെത്താൻ സഹായിക്കും. ശങ്കരൻ പത്മപാദ എന്ന ശിഷ്യനോട് കൂടുതൽ സ്നേഹം കാണിക്കുകയും ഇത് മറ്റ് ശിഷ്യന്മാരെ അത്യധികം അസൂയപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. ഒരു ദിവസം ഗംഗാ നദിയുടെ മറുകരയിൽ ഉണങ്ങാൻ വിരിച്ച തന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ കൊണ്ടുവരാൻ ശങ്കരൻ പത്മപാദനോട് ആജ്ഞാപിച്ചു. ഗംഗാ നദിയുടെ പൊടുന്നനെയുള്ള വെള്ളപ്പൊക്കം അവഗണിച്ച് പത്മപാദ വസ്ത്രമെടുത്ത് വെള്ളത്തിന് മുകളിലൂടെ ഓടി. പിന്നെ, മുങ്ങിപ്പോകാതെ ഇക്കരെ എത്താൻ ഗംഗ മാതാവ് പത്മപാദന്റെ പാദങ്ങൾക്ക് താഴെ താമരപ്പൂക്കൾ വച്ചു! ഒരു ആത്മാവിന്റെ രഹസ്യ സ്ഥിരനിക്ഷേപം സദ്ഗുരുവിന് മാത്രമേ അറിയൂ, ആഴത്തിലുള്ള അജ്ഞതയിൽ നിന്ന് ഉയർന്നുവരുന്ന അഹങ്കാരത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള അസൂയയെ കീഴടക്കാൻ കഴിയുന്ന ആ ശിഷ്യന്മാർ ഈ കാര്യം മനസ്സിലാക്കുന്നു. ഭൂതകാലത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നതിൽ ഒരു പ്രയോജനവുമില്ല, ഇത് സമയം പാഴാക്കുന്നു. ഭൂതകാലത്തെ പഠിക്കുകയും വിശകലനം ചെയ്യുകയും വേണം അതിൽ നിന്ന് പാഠങ്ങൾ പഠിക്കാൻ, കഷ്ടപ്പെടാനോ മറ്റുള്ളവരോട് ദേഷ്യപ്പെടാനോ അല്ല.

[ശ്രീ ഭരത് കൃഷ്ണ ചോദിച്ചു: അങ്ങയുടെ സൃഷ്ടിയുടെ ഓരോ ചക്രത്തിലും ചില ഗോപികമാർ (ക്ലൈമാക്സ് ഭക്തർ) ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കണം. ഈ സൃഷ്ടിചക്രത്തിലെ ഗോപികമാർ അങ്ങ് സൃഷ്ടിച്ച ഗോലോകത്തിലാണെന്ന് അങ്ങ് ഞങ്ങളോട് പറഞ്ഞു. സൃഷ്ടിയുടെ മുൻ ചക്രങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള മറ്റെല്ലാ ഗോപികമാരുടെ കാര്യമോ? അവർക്ക് എന്ത് സംഭവിച്ചു?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- എല്ലാ ഗോപികമാരും ഒരു ചക്രത്തിൽ മാത്രമേ നിലനിന്നിരുന്നുള്ളൂ, അത് ദ്വാപരയുഗത്തിന്റെ അവസാനമായിരുന്നു. ഗോലോകത്തിൽ നിന്നുള്ള ഗോപികമാരും ദൈവത്തിന്റെ ദൈവിക പരിപാടിയെ സഹായിക്കാൻ ഈ ഭൂമിയിലേക്ക് ദൈവത്തെ അനുഗമിക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ ആത്മീയ പരിശ്രമത്തെ സഹായിക്കാത്ത അത്തരം അന്വേഷണത്തിന്റെ പ്രയോജനം എന്താണ്?

[ശ്രീ ഭരത് കൃഷ്ണ ചോദിച്ചു: എനിക്ക് ഈ സംശയ സ്വഭാവം തുടർച്ചയായി ഉണ്ടാകാനുള്ള കാരണം എന്താണ്? പൊതുവേ, തുടർച്ചയായ സംശയാസ്പദമായ സ്വഭാവത്തിന്റെ മൂലകാരണം എന്താണ്? സ്വാമി, എന്റെ മനസ്സിലെ ഈ ചിന്തകളെ നേരിടാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. ഞാൻ ശരിക്കും കഠിനമായി ശ്രമിച്ചു. അതിനാൽ ഞാൻ അവയെ ഇപ്പോൾ അങ്ങയുടെ അടുക്കൽ കൊണ്ടുവരുന്നു. ഈ സംശയാസ്പദമായ സ്വഭാവത്തിന് എന്നോട് ക്ഷമിക്കൂ, എന്റെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ദയവായി ഉത്തരം നൽകുക സ്വാമി. അങ്ങേയ്ക്കല്ലാതെ ഈ ലോകത്ത് മറ്റാർക്കും എന്നെ സഹിക്കാനാവില്ല സ്വാമി. അങ്ങ് എന്റെ കൂടെയുണ്ട് എന്നത് തന്നെയാണ് ജീവിതത്തിൽ എനിക്ക് പ്രതീക്ഷയുണ്ടാകാൻ കാരണം. എന്റെ എല്ലാ സംശയങ്ങളും വേഗത്തിൽ വ്യക്തമാക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു, അങ്ങനെ ഞാൻ എപ്പോഴും അങ്ങയോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരിക്കും. അങ്ങയുടെ വികല സേവകൻ, ഭരത് കൃഷ്ണ.]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- സംശയിക്കുന്ന സ്വഭാവം എപ്പോഴും നല്ലതാണ്, അത് മൂർച്ചയുള്ള വിശകലനത്തിലേക്കും ആവശ്യമുള്ളിടത്ത് നിങ്ങളുടെ സദ്ഗുരുവിന്റെ സഹായം തേടുന്നതിലേക്കും നയിക്കുന്നു. നിങ്ങൾ സംശയിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ, നിങ്ങളുടെ അജ്ഞതയുടെ പേരിൽ വ്യാജ പ്രസംഗകർ നിങ്ങളെ ചൂഷണം ചെയ്യും. ശരിയായ ഉത്തരങ്ങൾ ലഭിക്കാനുള്ള സംശയം മാത്രമാണ് ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിന്റെ പ്രധാന ആവശ്യം. ഗീതയുടെ അവസാനത്തിൽ, കൃഷ്ണൻ പോലും പറഞ്ഞു, അർജ്ജുനൻ തന്റെ ജ്ഞാനം മൂർച്ചയുള്ള വിശകലനത്തിന് ശേഷം മാത്രമേ വിശ്വസിക്കാവൂ, അന്ധമായിട്ടല്ല എന്ന്. പക്ഷേ, സംശയങ്ങൾ സ്വാഭാവികമായും യഥാർത്ഥമായ രീതിയിൽ വരണം. അസൂയയോടെ സദ്ഗുരുവിനെ സംശയിക്കുന്നതും ഈഗോയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ചോദ്യങ്ങൾ ഉന്നയിക്കുന്നതും നല്ലതല്ല, കാരണം അത്തരം സംശയങ്ങൾ സ്വാഭാവികമല്ല, കൃത്രിമമാണ്.

[ശ്രീ ഭരത് കൃഷ്ണ ചോദിച്ചു: ഞാൻ ചിലപ്പോൾ അങ്ങയുടെ ജ്ഞാനം കുറച്ച് ആത്മീയ താൽപ്പര്യമുള്ള ഒരാളുമായി പങ്കിടുന്നു. അവരും അത് വായിക്കുകയും അഭിനന്ദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അവരും അത് മനസ്സിലാക്കുന്നുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു. എന്നാൽ അവസാനം അവർ പറയുന്നു, "ഞാൻ ഈ യാത്രയ്ക്ക് ഇതുവരെ തയ്യാറായിട്ടില്ലെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു". അങ്ങനെയെങ്കിൽ ഞാൻ തുടർന്നും ജ്ഞാനം നൽകി അവനെ കൂടുതൽ തള്ളിവിടണോ അതോ ആ വ്യക്തിയെ വെറുതെ വിടണോ? അത്തരമൊരു വ്യക്തി അടുത്ത ബന്ധം പുലർത്തുകയും അത്തരം വ്യക്തിയുമായി നിരന്തരമായ ഇടപെടൽ അനിവാര്യമാകുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ എന്തുചെയ്യണം? സൗഹൃദ ചർച്ചകൾക്കായി അവർ വീണ്ടും എന്റെ അടുത്തേക്ക് വരും, പക്ഷേ ലൗകിക ചർച്ചകളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ച് എനിക്ക് സമയം കളയാൻ കഴിയില്ല. അത് എനിക്കോ ആ വ്യക്തിക്കോ പ്രയോജനകരമല്ല. എന്റെ എല്ലാ സംശയങ്ങൾക്കും ക്ഷമയോടെ ഉത്തരം നൽകിയതിന് വളരെ നന്ദി സ്വാമി. നിങ്ങളുടെ വികലഭക്തനും സേവകനുമായ ഭരത് കൃഷ്ണ.]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- എല്ലാ ആത്മാവിനെയും ആത്മീയ പാതയിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാൻ ദൈവം എപ്പോഴും ശ്രമിക്കുന്നു. ഗ്രാമത്തിൽ ഒരു സ്‌കൂൾ സ്ഥാപിക്കുമ്പോൾ, സ്‌കൂളിലെ ഒരു അധ്യാപകൻ സ്‌കൂളിലെ വിദ്യാർത്ഥികളെ പഠിപ്പിക്കുക മാത്രമല്ല, ഗ്രാമത്തിലെ ഓരോ കൗമാരക്കാരെയും സ്‌കൂളിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാൻ പരമാവധി ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഒരു കേസിൽ പരാജയപ്പെട്ടാൽ അത് ടീച്ചറുടെ വിധിയല്ല, മറിച്ച് കൗമാരക്കാരന്റെ വിധിയാണ്. ഒരു ആത്മീയ ഭക്തൻ ദൈവത്തെ പ്രീതിപ്പെടുത്താൻ കഴിയുന്നിടത്തോളം എല്ലാ ആത്മാവിലും ആത്മീയ താൽപ്പര്യം സൃഷ്ടിക്കാൻ ശ്രമിക്കും.

[ശ്രീ ഭരത് കൃഷ്ണ ചോദിച്ചു: പാദനമസ്കാരം സ്വാമി, എന്റെ ഇനിപ്പറയുന്ന ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ദയവായി ഉത്തരം നൽകുക.

ശ്രീ സത്യ ബാബ പറഞ്ഞു, "നേരത്തെ ആരംഭിക്കുക, സാവധാനം ഡ്രൈവ് ചെയ്ത് സുരക്ഷിതമായി എത്തിച്ചേരുക". എന്റെ നാട്ടിൽ പോകുമ്പോഴെല്ലാം ഞാൻ ഈ ഉദ്ധരണി കാണാറുണ്ടായിരുന്നു. ആ പ്രസ്താവനയുടെ ആന്തരിക അർത്ഥം സ്വാമി വെളിപ്പെടുത്തിയ ഒരു യൂട്യൂബ് വീഡിയോ ഞാൻ പിന്നീട് കണ്ടു. "നേരത്തേ തുടങ്ങൂ" എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ, എത്രയും വേഗം ദൈവത്തിലേക്കുള്ള യാത്ര തുടങ്ങണം. "പതുക്കെ ഡ്രൈവ് ചെയ്യുക" എന്നതിനർത്ഥം വളരെ ശ്രദ്ധാലുവായിരിക്കുക, പതുക്കെ പോകുക, തിരക്കുകൂട്ടേണ്ടതില്ല. "സുരക്ഷിതമായി എത്തിച്ചേരുക" എന്നാൽ നമ്മുടെ യാത്രയിൽ നമ്മുടെ തെറ്റുകൾ കാരണം സാധ്യമായ എല്ലാ വഴുക്കലുകളും ഒഴിവാക്കി വിജയകരമായി ദൈവത്തിൽ എത്തിച്ചേരുക എന്നാണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്. ബാബയുടെ ശരീരത്തിലുണ്ടായിരുന്ന അങ്ങാണ് ഇത് പറഞ്ഞത്. വെള്ളത്തിൽ മുങ്ങിത്താഴുന്നവൻ ആ ഒറ്റ ശ്വാസം എടുക്കാൻ തീവ്രമായി പുറത്തുവരാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നതുപോലെ ഒരാൾ ആത്മീയമായി പരിശ്രമിക്കണമെന്ന് അങ്ങയുടെ ജ്ഞാനത്തിൽ നിന്ന് ഞാൻ പഠിച്ചു. ഇത്തരമൊരു ചിന്ത എന്നെ വേഗത്തിലാക്കണം. ഇപ്പോൾ ഞാൻ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാണ്, കാരണം അങ്ങ് ഒരേ സമയം പതുക്കെ പോകൂ എന്ന് പറയുന്നു. എനിക്ക് ഇത് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല. ഇത് മനസ്സിലാക്കാൻ എന്നെ സഹായിക്കൂ സ്വാമി. ഞാൻ പൂർണ്ണമായും അങ്ങേക്ക് കീഴടങ്ങുകയാണെങ്കിൽ, യാത്രയുടെ "സുരക്ഷിതമായി എത്തിച്ചേരുക" എന്ന വശം ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതുണ്ടോ?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- തിടുക്കവും മന്ദതയും ആവശ്യമായ സന്ദർഭങ്ങളിൽ ഗുണങ്ങളാണ്. സദ്‌ഗുരുവിനെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിൽ, യഥാർത്ഥ സദ്ഗുരുവിനെ കണ്ടെത്തുന്നതിന് തീരുമാനിക്കുന്ന വിവിധ ഘടകങ്ങളെ വിശകലനം ചെയ്യുന്നതിൽ ഒരാൾ മന്ദഗതിയിലായിരിക്കണം. നിങ്ങൾ ലക്ഷ്യം ശരിയായി തീരുമാനിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ, നിർത്താതെയുള്ള ജിടി എക്സ്പ്രസ് പോലെ നിങ്ങൾ ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് ഓടണം! അത്തരം സന്ദർഭങ്ങളിൽ മാത്രമേ സുരക്ഷ ഉറപ്പാക്കൂ.

[ശ്രീ ഭരത് കൃഷ്ണ ചോദിച്ചു: സ്വാമി, അങ്ങ് എല്ലായ്പ്പോഴും ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിന് വളരെയധികം ഊന്നൽ നൽകിയിട്ടുണ്ട്, കാരണം അതാണ് പ്രധാന ഘട്ടം. ഇപ്പോൾ നാം പഠന ജ്ഞാനത്തിന്റെ ഈ ഘട്ടം പരിഗണിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അതിൽ സൈദ്ധാന്തിക പരിജ്ഞാനവും പ്രായോഗിക അനുഭവം നേടലും അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഇപ്പോൾ എന്റെ അനുഭവത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി, ഒരു പാഠം പഠിക്കുന്നതിൽ സിദ്ധാന്തത്തിന്റെ പങ്ക്‌ ഏകദേശം 10% ആണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു, അതേസമയം നിങ്ങൾ അങ്ങ് ജീവിതത്തിൽ സൃഷ്ടിക്കുന്ന പ്രായോഗിക സാഹചര്യങ്ങളാണ് എന്നെ ശരിക്കും ജ്ഞാനം മനസ്സിലാക്കുന്നത്. അതിനാൽ ഈ ജ്ഞാന പഠന ഘട്ടത്തിൽ അതിന്റെ പങ്ക്‌ 90% ആണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു. എന്നാൽ നിങ്ങ അങ്ങ് ൾ സൃഷ്ടിച്ച ഓരോ ആത്മാവിനും പഠിക്കാനുള്ള അത്തരം പ്രായോഗിക സാഹചര്യങ്ങൾ അങ്ങ് സൃഷ്ടിക്കുന്നു. എന്നാൽ ആ 10% സിദ്ധാന്തം ഇല്ലാത്തതിനാൽ നമ്മളിൽ പലരും പഠിക്കുന്നതിൽ പരാജയപ്പെടുന്നു. അതിനാൽ ഈ മൂല്യവത്തായ മനുഷ്യജീവിതത്തിൽ ലഭിച്ച ഈ 90% പ്രായോഗിക അനുഭവം ആ സിദ്ധാന്തമില്ലാതെ വളരെ കുറച്ച് ഉപയോഗമേ ഉള്ളൂ. ഞാൻ മനസ്സിലാക്കിയത് ശരിയാണോ സ്വാമി?   

എന്നെ പഠിപ്പിക്കുന്നതിലെ അങ്ങയുടെ സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ക്ഷമയ്ക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നതിൽ ഞാൻ വളരെ സന്തോഷവാനാണ്. വളരെ നന്ദി സ്വാമി. അങ്ങയുടെ വികലഭക്തനും സേവകനുമായ ഭരത്കൃഷ്ണ.]

 

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- യഥാർത്ഥ ആത്മീയ ജ്ഞാനം പഠിക്കുന്നത് 100% പരിശ്രമമാണ്. നിശിതമായ വിശകലനത്തിന്റെ സഹായത്തോടെ എല്ലാ സംശയങ്ങൾക്കും വ്യക്തത വരുത്തിയ ശേഷം യഥാർത്ഥ ആത്മീയ ജ്ഞാനം (ജ്ഞാനയോഗം) ദഹിപ്പിക്കപ്പെട്ടാൽ, പരിശീലനത്തിനുള്ള പ്രചോദനം (ഭക്തിയോഗം) സ്വയമേവ വികസിക്കുകയും തുടർന്ന് പരിശീലനം (കർമയോഗം) സ്വയമേവ പിന്തുടരുകയും ചെയ്യുന്നു. ജ്ഞാനം വായിച്ചതിനുശേഷം, പ്രചോദനം വികസിപ്പിച്ചില്ലെങ്കിൽ, അത്തരം ജ്ഞാനം വ്യക്തതയില്ലാത്തതിനാൽ വികലമാണ്. ഒരിക്കൽ പ്രചോദനം വികസിപ്പിച്ചില്ലെങ്കിൽ പരിശീലനം ദൃശ്യമാകില്ല. അതിനാൽ, പൂർണ്ണ വ്യക്തതയോടെ ജ്ഞാനം പഠിക്കുക എന്നതാണ് ആദ്യപടി, ഇതിന് മിക്കവാറും എല്ലാ സമയവും എടുക്കും. രസതന്ത്രത്തിലെ റിയാക്ഷൻ കൈനറ്റിക്സ് അനുസരിച്ച് പ്രതിപ്രവർത്തനത്തിന്റെ ആദ്യപടിയാണിത്. രണ്ടാം ഘട്ടവും (പ്രചോദനത്തിന്റെ വികസനം) മൂന്നാം ഘട്ടവും (പരിശീലനം) സമയമൊന്നും ആവശ്യമില്ലാതെ സ്വതസിദ്ധമാണ്. അതിനാൽ, ആദ്യ ഘട്ടം ചെലവഴിക്കുന്ന സമയം മൊത്തത്തിലുള്ള റിയാക്ഷൻ (മൂന്ന് ഘട്ടങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു) എടുക്കുന്ന സമയമാണ്.