സ്വാമി, ദയവായി ‘ജപം’എന്ന പദത്തെക്കുറിച്ച് എന്നെ ബോധവൽക്കരിക്കുക

[Translated by devotees of Swami]

[പ്രൊഫ. ജെ.എസ്.ആർ. പ്രസാദിന്റെ ഒരു ചോദ്യം]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ജപം എന്നാൽ വായിലൂടെയും മനസ്സിലൂടെയും പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന സാഹിത്യം (വ്യക്തായാം വാചി മാനസേ ച, vyaktāyāṃ vāci mānase ca) എന്നാണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്. ഈ സാഹിത്യം ദൈവത്തിന്റെ ദൈവിക ഗുണങ്ങളെയും ദൈവിക വ്യക്തിത്വത്തേയും പറ്റിയുള്ളതാണ്. അതിന്റെ അർത്ഥം, ദൈവത്തിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ പദവിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വിവരങ്ങൾ വീണ്ടും വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുക എന്നാണ്. ഭക്തൻ തനിച്ചായിരിക്കുമ്പോൾ മനസ്സിൽ ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങളുടെ അത്തരം ആവർത്തനം സംഭവിക്കുന്നു. ഭക്തൻ മറ്റ് ഭക്തരുമായി സഹവസിക്കുമ്പോൾ നാവുകൊണ്ട് ഉച്ചരിക്കുന്ന സംസാരത്തിലൂടെ അതേ ആവർത്തനം സംഭവിക്കുന്നു. ഈ രണ്ട് തരത്തിലുള്ള സ്‌മരണയും സംസാരവും - ജപം എന്ന വാക്കിൽ ഉണ്ട്. സൌന്ദര്യലഹരിയിൽ പാർവതി ദേവിയെ വിവരിക്കുമ്പോൾ ശങ്കരൻ ഇത് പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നു. ജപം എന്ന പദത്തെക്കുറിച്ച് ശങ്കരൻ എഴുതിയ ശ്ലോകം ഇനിപ്പറയുന്ന ശ്ലോകത്തിന്റെ ആദ്യ വരിയിലാണ്:-

‘അവിശ്രാന്തം പത്യു ർഗുണ ഗാന കഥ’മൃദന ജപ’
‘Aviśrāntaṃ patyu rguṇa gaṇa kathā''mreḍana japā’

വിശദമായി അർത്ഥം:-

അവിശ്രാന്തം = എപ്പോഴും, പത്യുഃ = ശിവനെക്കുറിച്ച്, ഗുണ-ഗണ-കഥ = ശിവന്റെ ദിവ്യഗുണങ്ങളെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്ന കഥകൾ, ആംരേഡന = ഈ കഥകൾ വീണ്ടും വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുന്ന, ജപ = പ്രചോദനാത്മകമായ കഥകളുടെ ആവർത്തനത്തെ ‘ജപം’ എന്ന് വിളിക്കുന്നു.

പാർവതി ദേവി തനിച്ചായിരിക്കുമ്പോൾ ശിവന്റെ ദൈവിക ഗുണങ്ങൾ ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുന്ന ശിവന്റെ കഥകൾ വീണ്ടും വീണ്ടും മനസ്സിൽ ആവർത്തിക്കുന്നു എന്നും മറ്റ് ഭക്തർക്കൊപ്പം ആയിരിക്കുമ്പോൾ അതേ കഥകൾ ഉച്ചത്തിൽ സംസാരിക്കുന്നു എന്നുമാണ് മൊത്തത്തിലുള്ള അർത്ഥം.

അതിനാൽ, ജപം എന്നാൽ ഈശ്വരനാമം വീണ്ടും വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുക എന്നല്ല അർത്ഥമാക്കുന്നത്, അത് മനസ്സിൽ പറയുന്നവനോ ചിന്തകനോ കഠിനമായ തലവേദന മാത്രം നൽകുന്നു, എന്നാൽ അവന്റെ കഥകളിലൂടെ ദൈവത്തിന്റെ ദൈവിക ഗുണങ്ങൾ കേൾക്കുമ്പോൾ, ദൈവത്തോടുള്ള പ്രചോദനവും സ്നേഹവും ഭക്തന് ധാരാളം ലഭിക്കുന്നു. ഓരോ ഭക്തനും ഈ സത്യം എളുപ്പത്തിൽ അനുഭവിക്കാൻ കഴിയുന്നതിനാൽ ഇത് വളരെ സാധുവാണ്. വാസ്തവത്തിൽ, ഒരാൾ ദീർഘനേരം ദൈവനാമം ആവർത്തിച്ച് തപസ്സുചെയ്യുമ്പോൾ, ദൈവത്തിനു കഠിനമായ തലവേദന അനുഭവിക്കുകയും ഭക്തൻ ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഏത് വരവും അനുവദിക്കാൻ ഭക്തന്റെ മുമ്പാകെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.

എന്ത് വില കൊടുത്തും കഠിനമായ തലവേദനയിൽ നിന്ന് മുക്തി നേടാൻ ദൈവം ആഗ്രഹിക്കുന്നു എന്നതിനാൽ, മറ്റ് പ്രത്യാഘാതങ്ങളെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാതെയാണ് അത്തരം പ്രവൃത്തി ദൈവം ചെയ്യുന്നത്. ദൈവം പോലും സ്വന്തം ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് മറക്കുന്നു കാരണം, ഭസ്മാസുരൻ (Bhasmasura) എന്ന അസുരന്, അവൻ ആരുടേയും തലയിൽ കൈവെച്ചാൽ ആരെയും ഭസ്മമാക്കും എന്ന വരം ദൈവം നൽകി. അസുരൻ ഉടനെ ഭഗവാൻ ശിവന്റെ തലയിൽ കൈ വയ്ക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചു. വരം നൽകുന്ന സമയത്ത്, ജപത്തിന്റെ പേരിൽ ഈശ്വരനാമം ആവർത്തിച്ചതിന്റെ കഠിനമായ തലവേദന കാരണം ഭഗവാൻ ശിവന് ഈ സാധ്യതയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല!

നാരദൻ രചിച്ച ഭക്തി സൂത്രത്തിൽ, ഒരു സൂത്രം പറയുന്നത്, ദൈവിക വ്യക്തിത്വത്തിന്റെ കഥകൾ (കഥാദിഷ്വിതി ഗർഗഃ, Kathādiṣviti Gargaḥ) കേൾക്കുന്നതിനോ സംസാരിക്കുന്നതിനോ ചിന്തിക്കുന്നതിനോ ഉള്ള സ്നേഹമാണ് ഭക്തി എന്ന് ഗർഗ മുനി പറഞ്ഞതായി പറയുന്നു. ഗീതയിലും, ദൈവഭക്തർ ഈശ്വരകഥകളെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുകയും പൂർണ്ണമായ ആകർഷണത്താൽ സന്തോഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു (കഥയന്തശ്ച മാം നിത്യം, തുഷ്യന്തി കാ റമന്തി കാ, Kathayantaśca māṃ nityaṃ, tuṣyanti ca ramanti ca) എന്ന് പറയുന്നു.

അതിനാൽ, ദൈവത്തിന് കഠിനമായ തലവേദന സൃഷ്ടിക്കുന്ന മുത്തുമാല ചുറ്റി ദൈവനാമം ആവർത്തിച്ച് ഉച്ചരിക്കുന്നതിന് പകരം ദൈവകഥകൾ വായിക്കുകയോ ദൈവകഥകൾ (കഥാപാഠം, kathāpāṭha) പറയുന്ന പണ്ഡിതന്മാരിൽ നിന്ന് കേൾക്കുകയോ ചെയ്യുന്നതാണ് നല്ലത്. ചിലർ 1 കോടി പ്രാവശ്യം രാമനാമം എഴുതുന്നു (രാമകോടി, Rāmakoṭi) ഇത് കഠിനമായ തലവേദന സൃഷ്ടിക്കുന്നു, കാരണം ഭക്തൻ ദൈവനാമം എഴുതുമ്പോൾ ദൈവം അത് നിരന്തരം കാണുന്നു. ദൈവകഥകൾ കേൾക്കുമ്പോഴോ സംസാരിക്കുമ്പോഴോ, താൽപ്പര്യം എന്നെന്നേക്കുമായി തുടരുകയും അങ്ങനെ ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്ന ഭക്തി ശാശ്വതമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. ദൈവനാമം ആവർത്തിക്കുമ്പോൾ, കുറച്ച് മിനിറ്റുകൾക്ക് ശേഷം, താൽപ്പര്യം ഇല്ലാതാകുകയും ഭക്തർക്കും അത് തലവേദന സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.