എന്തുകൊണ്ടാണ് ഗീത പരാ പ്രകൃതിയുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ ചിത്തത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കാത്തത്?

[Translated by devotees of Swami]

[ഡോ. ജെഎസ്ആർ പ്രസാദ് ചോദിച്ചു:- ഗീതയിൽ അപാര പ്രകൃതി (Aparaa prakriti) അഞ്ച് നിഷ്ക്രിയ ഘടകങ്ങളെയും അവബോധത്തിന്റെ മൂന്ന് ആന്തരിക ഉപകരണങ്ങളെയും പരാമർശിക്കുന്നു, അവ മനസ്സ്, ബുദ്ധി, അടിസ്ഥാന അഹങ്കാരം എന്നിവയാണ്.

ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ പരാ പ്രകൃതിയെക്കുറിച്ച് (Paraa prakriti) അടുത്ത ശ്ലോകത്തിൽ പറയുന്നു, അതായത് ശുദ്ധമായ അവബോധം (pure awareness), 'ജീവ' (‘Jiiva’) എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നു. ഈ സന്ദർഭത്തിൽ, 'ചിത്തം' (‘Chittam’) അല്ലെങ്കിൽ 'ഓർമ്മ' (‘memory’) എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന നാലാമത്തെ ആന്തരിക ഉപകരണം (internal instrument) അവശേഷിക്കുന്നു. ഈ നിർണായക പോയിന്റിന്റെ വിശദീകരണം എന്താണ്?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- നിങ്ങൾ പറഞ്ഞത് തികച്ചും ശരിയാണ്, നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായത്തോട് ഞങ്ങൾ പൂർണ്ണമായും യോജിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള വിശദീകരണം ഇതാണ്:- 'ചിത്ത്’ (‘Chit’) എന്നത് ശുദ്ധമായ അവബോധമാണ് (pure awareness), അത് ഏത് ബാഹ്യ വസ്തുവിനെയും (സംജ്ഞാനം, Saṃjñāna) ഗ്രഹിക്കുന്നു. 'ചിത്തം' (‘Chittam’) എന്നത് അവബോധത്തിന്റെ ഓർമ്മയാണ് (memory) (നാലാമത്തെ ആന്തരിക ഉപകരണം), അത് ബാഹ്യലോകത്തിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ചില വിവരങ്ങൾ സംഭരിക്കുന്നു, അതിൽ നിന്ന് ജീവ (Jiiva) അല്ലെങ്കിൽ ചിത്ത് (Chit) ഒരു പ്രത്യേക വിവരങ്ങൾ (സ്മരണം, Smaraṇam) എടുക്കുന്നു. ഒരു ചിന്തയെടുക്കാൻ, അത് ചിത്തത്തിൽ (ധാരണം, Dhāraṇam) മുമ്പ് തന്നെ സംഭരിച്ചിരിക്കണം. ധാരണം (Dhāraṇam) മുമ്പ് ചെയ്തിട്ടില്ലെങ്കിൽ, അത് വ്യക്തിഗത ആത്മാവിനോ (individual soul) ജീവയ്‌ക്കോ (Jiiva) എടുക്കാൻ (സ്മരണം, Smaraṇam) കഴിയില്ല.

മനുഷ്യനും (Manushya ) മാനുഷ്യാതാ (Manushyataa) തമ്മിൽ വ്യത്യാസമില്ലാത്തതുപോലെ ചിത്തും ചിത്തവും തമ്മിൽ വ്യത്യാസമില്ല. അതിനാൽ, 'ചിത്ത്' എന്ന വാക്കിന് 'ചിത്തം' എന്ന് സൂചിപ്പിക്കാൻ കഴിയും. അതിനാൽ, 'ചിത്ത്' എന്ന വാക്കിന് രണ്ട് വാക്കാലുള്ള അർത്ഥങ്ങളുണ്ട്, അവ 'വസ്തുക്കളെ ഗ്രഹിക്കുക’, 'സംഭരിച്ച ചിന്തകൾ ഓർമ്മിക്കുക' (Citī – saṃjñāne smaraṇe ca). വസ്തുക്കളെ ഗ്രഹിക്കുന്നത് (സാംജ്ഞാനം, Saṃjñānam) ശുദ്ധമായ  അവബോധത്തെയോ ജീവയെയോ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, കൂടാതെ ജീവയ്‌ക്കോ ചിത്തിനോ (Jiiva or Chit) ആവശ്യമുള്ളപ്പോഴെല്ലാം മെമ്മറിയിലേക്ക് നൽകുന്നതിന് (ധാരണം, Dhāraṇam) സംഭരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഈ 'ചിത്ത്' അല്ലെങ്കിൽ ‘ജീവ’ ലോകത്തിൽ നിന്ന് വിവരങ്ങൾ ശേഖരിക്കുകയും ഉടൻ തന്നെ 'ചിത്തം' ആ വിവരങ്ങൾ എടുത്ത് അതിൽ സംഭരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. സംഭരിക്കുന്നത് ചിത്തമാണ്, അതേസമയം, ആവശ്യമുള്ള ചിന്തയുടെ ശേഖരണവും ഓർമ്മപ്പെടുത്തലും ചിത്ത് അല്ലെങ്കിൽ ജീവയാണ് ചെയ്യുന്നത്. സംഭരിക്കുന്നത് ആദ്യപടിയാണ്, മെമ്മറിയിലേക്ക് വിതരണം ചെയ്യുന്നത് രണ്ടാം ഘട്ടമാണ്. ആദ്യ പടി പരാമർശിച്ചുകൊണ്ട്, പിന്നീടുള്ള രണ്ടാം ഘട്ടവും പരോക്ഷമായി പറയുന്നു. അതിനാൽ, അടുത്ത ശ്ലോകത്തിൽ ചിത്തിനെ കുറിച്ച് വിവരിക്കുമ്പോൾ, ചിത്ത് (Chit) അല്ലെങ്കിൽ ചിത്തത്തിന്റെ (Chittam) (യയേദാം ധാര്യതേ ജഗത്, Yayedaṃ dhāryate jagat) രണ്ടാമത്തെ സ്വഭാവമായ സൂക്ഷിക്കൽ അല്ലെങ്കിൽ ധാരണം എന്ന രണ്ടാമത്തെ അർത്ഥം ദൈവം പരാമർശിച്ചു.

ഇവിടെ, ജഗത് (Jagat) എന്ന വാക്കിന്റെ അർത്ഥം വിവരങ്ങളുടെ ലോകം (വിഷയ ജഗത്, Viṣaya jagat) അല്ലാതെ ഭൗതിക ലോകമല്ല (physical world), കാരണം ഒരു ആത്മാവിന്റെ അവബോധവും യഥാർത്ഥ ഭൗതിക ലോകത്തെ സംഭരിക്കുന്നില്ല! തീർച്ചയായും, അദ്വൈത തത്ത്വചിന്തകർ (Advaita philosophers) ഈ നേട്ടത്തെ ചൂഷണം ചെയ്യുന്നു, അവബോധം അല്ലെങ്കിൽ ജീവ ദൈവമാണെന്നും, ദൈവം ലോകത്തിന്റെ സ്രഷ്ടാവും പരിപാലിക്കുകയും നശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിനാൽ, ഈ വാക്യത്തിൽ, ഇവിടെ പരാമർശിച്ചിരിക്കുന്ന അവബോധം ദൈവമാണ് എന്നും ഈ ഭൗതിക ലോകത്തെ (ജഗത്) അത് നിലനിർത്തുന്നു (maintain) എന്നും അവർ പറയുന്നു. ജഗത് എന്നത് ഭൗതിക ലോകമാണെന്നും വിവരങ്ങളുടെ ലോകമല്ലെന്നും (world of information) അവർ പറയുന്നു. ഇത് അസംബന്ധമാണ്, കാരണം ഭൗതിക ലോകത്തെ ഒരു ആത്മാവും പരിപാലിക്കുന്നില്ലെന്ന് (maintain) പ്രായോഗികമായി നാം കാണുന്നു.

മാത്രമല്ല, ജീവ അല്ലെങ്കിൽ അവബോധം ഭൗതിക ലോകത്തെ പരിപാലിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അത്തരം അവബോധം ഭൗതിക ലോകത്തെ സൃഷ്ടിക്കുകയും നശിപ്പിക്കുകയും വേണം. എന്നാൽ, ജീവയ്‌ക്കോ ചിത്തിനോ ലോകത്തിലെ ഒരു ആറ്റം പോലും സൃഷ്ടിക്കാനോ നശിപ്പിക്കാനോ കഴിയില്ല, മാത്രമല്ല അതിൽ ഒരു ആറ്റം സംഭരിക്കാൻ പോലും കഴിയില്ല! അതിനാൽ, ഇത് അദ്വൈത തത്ത്വചിന്തകരുടെ ഭാഗത്തുനിന്ന് ചിരിപ്പിക്കുന്ന കാര്യമാണ്. 'ലോകം' എന്ന വാക്ക് 'ചിന്തകളുടെ ലോകം' എന്ന അർത്ഥത്തിലും നമുക്ക് കേൾക്കാം. "ആ മനുഷ്യന്‍ എപ്പോഴും അവന്റെ ലോകത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു" എന്ന്  ആളുകൾ പറയുന്നത് നാം കേൾക്കുന്നു. ഈ പ്രയോഗത്തിന്റെ ശക്തിയെ അടിസ്ഥാനമാക്കി, അത്തരം അർത്ഥം എളുപ്പത്തിൽ ഉരുത്തിരിയാൻ കഴിയും. അതിനാൽ, ഗീതയിലെ അടുത്ത ശ്ലോകത്തിൽ (അപരേയമിതസ്ത്വന്യാം, പ്രകൃതിം വിദ്ധി മേ പരം, ജീവഭൂതാം മഹാബാഹോ!, യയേദാ, Apareyamitastvanyāṃ, prakṛtiṃ viddhi me parām, Jīvabhūtāṃ mahābāho!, Yayedaṃ dhāryate jagat) ചിത്ത് അല്ലെങ്കിൽ പരാ പ്രകൃതിയെ വിവരിക്കുമ്പോൾ നാലാമത്തെ ആന്തരിക ഉപകരണമായ ചിത്തം അടുത്തടുത്തായി പരാമർശിക്കുന്നു.