ഭക്തർക്ക് ദൈവത്തെപ്പോലെ പ്രസംഗിക്കാൻ കഴിയുമോ? അതോ ഭക്തരുടെ വായിലൂടെ ദൈവം പ്രസംഗിക്കുമോ?

[Translated by devotees]

ശ്രീമതി ത്രൈലോക്യ ചോദിച്ചു:- ദൈവ ഭക്തർ ദൈവമായി തന്നെ പറയപ്പെടുന്നു (തൻമയ ഹി തേ—നാരദ ഭക്തി സൂത്രം, Tanmayaa hi te—Narada Bhakti Sutram). അതുകൊണ്ട് ഭക്തർക്ക് ദൈവത്തെപ്പോലെ പ്രസംഗിക്കാൻ കഴിയുമോ? അതോ ഭക്തരുടെ വായിലൂടെ ദൈവം പ്രസംഗിക്കുമോ?

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ‘തൻമയ’ (‘Tanmaya’) എന്ന വാക്കിന്റെ അർത്ഥം ഭക്തൻ അവന്റെ/അവളുടെ മാനസിക തലത്തിൽ ദൈവവുമായി നിരന്തരം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നാണ്. വിവിധ അവസ്ഥകളിൽ ആണ് ഭക്തൻ. ചിലപ്പോൾ, ഭക്തൻ യഥാർത്ഥമായിരിക്കില്ല (not real), അതുപോലെ അവതാരവും യഥാർത്ഥമായിരിക്കില്ല. ഈ ലോകത്തിലെ ഏത് വായിലൂടെയും ദൈവത്തിന് സംസാരിക്കാൻ കഴിയും. ചില മനുഷ്യർ ഭക്തനെ ഉപദേശിക്കുന്നു, ആ സന്ദർഭത്തിൽ, ദൈവം ഭക്തനോട് സംസാരിച്ചുവെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് പറയാം, ഇത് ഭക്തനെ സഹായിക്കാൻ ദൈവം ചില മനുഷ്യരായി വരുന്നു എന്ന ചൊല്ലിനോട് യോജിക്കുന്നു. ദൈവം സംസാരിക്കുന്ന അത്തരമൊരു വ്യക്തി ഒരു താൽക്കാലിക മനുഷ്യാവതാരമാണ് (ആവേശ അവതാര, Aavesha avataara). ഭക്തൻ ക്ലൈമാക്സ് ലെവലിൽ ഉൾപ്പെട്ടാൽ, ദൈവം അവന്റെ/അവളുടെ ദാസനും ആയിത്തീരുന്നു.  ഭക്തൻ ഏകത്വം  (monism) ഇഷ്ടപ്പെടാത്തതിനാലും ദൈവത്തെ സ്നേഹിക്കാനും സേവിക്കാനും ദൈവത്തിൽ നിന്ന് വേറിട്ടുനിൽക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നതിനാൽ, ഭക്തന്റെ ദാസനാകാൻ ദൈവം ഈ ഓപ്ഷൻ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നു. ദൈവത്തിന്റെ മനുഷ്യാവതാരത്തെക്കാളും (human incarnation of God) മഹത്തരമാണ് ക്ലൈമാക്സ് ഭക്തന്റെ (Climax devotee) അത്തരമൊരു അവസ്ഥ.

ആരിലൂടെയാണ് സംസാരിക്കുന്നത് എന്നതല്ല ചോദ്യം. എന്താണ് സംസാരിച്ചത് എന്നതാണ് ചോദ്യം. നിങ്ങൾ കേട്ട കാര്യങ്ങൾ വളരെ മൂർച്ചയുള്ള യുക്തി (very sharp logic) ഉപയോഗിച്ച് വിശകലനം ചെയ്യുകയും സ്പീക്കറുമായി (speaker) ചർച്ച ചെയ്യുകയും വേണം. നമുക്ക് സത്യം അറിയാത്തതിനാൽ പ്രഭാഷകൻ ദൈവമോ ഭക്തനോ ആകാം. സംസാരിക്കുന്ന വിഷയം വളരെ പ്രധാനമാണ്, ശക്തവും ആഴത്തിലുള്ളതുമായ യുക്തി (powerful and deep logic) ഉപയോഗിച്ച് വിശകലനം ചെയ്യണം. സംസാരിക്കുന്ന കാര്യം തികച്ചും യുക്തിസഹമാണെങ്കിൽ, ദൈവം അവനിലൂടെയോ അവളിലൂടെയോ സംസാരിച്ചുവെന്ന് നിഗമനം ചെയ്യാം. സംസാരിക്കുന്ന കാര്യം യുക്തിരഹിതമാണെങ്കിൽ, പ്രഭാഷകൻ ദൈവമാണെന്ന് അവകാശപ്പെടുന്ന വഞ്ചകനാണ് അല്ലെങ്കിൽ ഒരു വഞ്ചക ഭക്തനാണ്. യുക്തിസഹമായ സംവാദങ്ങളുടെ (logical debates) സഹായത്തോടെ നിങ്ങളുടെ ആന്തരിക ബോധത്താൽ (inner consciousness) സ്പീക്കറെ വിലയിരുത്തുക.

പിതാവ്, സഹോദരൻ, പുത്രൻ, മകൾ, ഭർത്താവ്, പ്രിയപ്പെട്ടവൻ എന്നിങ്ങനെയാൺ ഭക്തർ ദൈവത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നത്. പ്രഹ്ലാദൻ ദൈവത്തെ പിതാവായി സ്നേഹിച്ചു. ലക്ഷ്മണൻ ദൈവത്തെ ജ്യേഷ്ഠനെപ്പോലെ സ്നേഹിച്ചു. ദശരദനും നന്ദനും വസുദേവനും ദൈവത്തെ മകനായി സ്നേഹിച്ചു. സീതയും രുക്മിണിയും ദൈവത്തെ അവരുടെ ഭർത്താവായി സ്നേഹിച്ചു. ഗോപികമാർ ദൈവത്തെ തങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവരായി സ്‌നേഹിച്ചു. ഈ ബന്ധങ്ങളെല്ലാം പലതരം മധുരപലഹാരങ്ങൾ പോലെയാണ് (different forms of candy sweets). മധുരത്തിന്റെ നിരക്കോ വിലയോ ഫോം (form) തീരുമാനിക്കുന്നില്ല. മധുരപലഹാരത്തിന്റെ മൂല്യം നിർണ്ണയിക്കുന്നത് മിഠായി വസ്തുക്കളുടെ ഭാരം (weight) മാത്രമാണ്. ത്യാഗത്തോടുകൂടിയ സേവനം മിഠായി പദാർത്ഥമാണ് (candy material), ഈ മെറ്റീരിയലിന്റെ ഭാരം ഭക്തിയുടെ മൂല്യം നിർണ്ണയിക്കുന്നു. ഭർത്താവിന്റെ ബന്ധനം മിഠായി ഹംസം (candy swan) പോലെ ഭക്തിയാണ്. മിഠായി കഴുതയെപ്പോലെ (candy donkey) ഭക്തിയുള്ളതല്ല പ്രിയതമയുടെ (darling) ബന്ധനം. പക്ഷേ, ത്യാഗത്തോടുകൂടിയ പ്രായോഗിക സേവനം മിഠായി പദാർത്ഥമാണ്, അതിന്റെ അളവും ഭാരവും യഥാർത്ഥ സ്നേഹത്തിന്റെ മൂല്യം തീരുമാനിക്കുന്നു. മിഠായി കഴുതയെ നിങ്ങൾ അവഗണിക്കരുത്, ഗോപികമാരുടെ പ്രിയതമ- ബന്ധനം (darling-bond) വളരെ വിലകുറഞ്ഞതാണെന്നും രുക്മിണിയുടെ ഭർത്താവ് - ബന്ധനം (husband-bond) വിലപ്പെട്ടതാണെന്നും പറയരുത്. രുക്മിണി ദൈവത്തിന്റെ വാസസ്ഥലത്ത് എത്തിയപ്പോൾ ഗോപികമാർ ദൈവത്തിന്റെ വാസസ്ഥലത്തിന് മുകളിലുള്ള ഗോലോകത്തിലെത്തി (Goloka). അതിനാൽ, ബന്ധനത്തിന്റെ രൂപമല്ല പ്രധാനം. കാൻഡി മെറ്റീരിയലിന്റെ ഭാരം പ്രധാനമാണ്. പരമോന്നതമായ യഥാർത്ഥ സ്നേഹം ഗോപികമാരുടെ പ്രിയപ്പെട്ട ബന്ധനത്തിൽ നിലനിന്നിരുന്നു, അതിനാൽ അവർക്ക് ഏറ്റവും ഉയർന്ന ഫലം ലഭിച്ചു.