ആചാരങ്ങളുടെ പാരമ്പര്യങ്ങൾ നൽകുന്ന സമ്പ്രദായങ്ങൾക്ക് ദൈവം പ്രാധാന്യം നൽകുന്നുണ്ടോ?

[Translated by devotees of Swami]

[ഡോ. ബാലാജി ചോദിച്ചു: അങ്ങ് ഭക്തിയും പ്രായോഗിക ത്യാഗവും (അർഹരായ സ്വീകർത്താക്കൾക്കുള്ള ദക്ഷിണ) ഒരു ആചാരത്തിന്റെ പ്രധാന ഘടകങ്ങളായി എടുത്തുകാണിച്ചു. ഇതുകൂടാതെ, ചില ചിഹ്നങ്ങൾ വരയ്ക്കുക, വിളക്ക് കൊളുത്തുക, പ്രത്യേക മന്ത്രങ്ങൾ ജപിക്കുക തുടങ്ങിയ ആചാരങ്ങൾ അനുഷ്ഠിക്കുമ്പോൾ ആളുകൾ അവരുടെ പാരമ്പര്യം നൽകുന്ന നിരവധി സമ്പ്രദായങ്ങൾ പിന്തുടരുന്നു. ആചാരങ്ങളിലെ ഭക്തിക്കും പ്രായോഗിക ത്യാഗത്തിനും പുറമെ പാരമ്പര്യങ്ങൾക്കനുസൃതമായ പ്രകടനത്തിന് ദൈവം പ്രാധാന്യം നൽകുന്നുണ്ടോ?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു: ശരിക്കും, ആചാരാനുഷ്ഠാനത്തിൽ ചെയ്യുന്ന ഭക്തിക്കും അർഹരായ സ്വീകർത്താക്കൾക്ക് ചെയ്യുന്ന പ്രായോഗിക ത്യാഗത്തിനും മാത്രമേ ദൈവം മൂല്യം നൽകുന്നുള്ളൂ. ആചാരത്തിന്റെ നിര്‍വ്വഹണത്തിന്റെ നടപടിക്രമത്തിന് അവിടുന്ന് ഒരു മൂല്യവും നൽകുന്നില്ല. ചില ഭക്തർക്ക് ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങളിൽ കർക്കശവും ശക്തവും അന്ധവുമായ വിശ്വാസമുണ്ട്. അത്തരം ഭക്തർക്ക്, ആചാരാനുഷ്ഠാനത്തിന്റെ നടപടിക്രമം അവരുടെ വിശ്വാസവും ഭക്തിയും മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിനുള്ള ഒരു മനഃശാസ്ത്രപരമായ പ്രയോജനം മാത്രമാണ്. സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ദൈവത്തിനോ പരബ്രഹ്മനോ അത്തരം നടപടിക്രമങ്ങൾ ആവശ്യമില്ല.

ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരത്തിന് വിളക്ക് കത്തിക്കുക, നെയ്യ് തീയിൽ കത്തിക്കുക മുതലായവ ആവശ്യമില്ല, കാരണം ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരത്തിന് ഭക്ഷണമായി കോസ്മിക് ഊർജ്ജത്തിൽ നിന്ന് ഊർജ്ജം ലഭിക്കുന്നു. അങ്ങനെ, ഭക്തരുടെ മാനസിക ചായ്‌വ്, ചുറ്റുപാട്, കര്‍ക്കശത്വം എന്നിവ കാരണം ചില നടപടിക്രമങ്ങൾ അവരുടെ ഭക്തി വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, അതിൽ തെറ്റൊന്നുമില്ല, എന്നാൽ ഭക്ഷണസാധനങ്ങൾ പാഴാക്കരുത്. നമ്മുടെ ഉപജീവനത്തിനായി ദൈവം സസ്യങ്ങളും വിലയേറിയ ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കളും സൃഷ്ടിച്ചു. ആരാധനയുടെ പേരിൽ ഭക്ഷണസാധനങ്ങൾ പാഴാക്കുന്നതിൽ അർത്ഥമുണ്ടോ? ആചാരങ്ങളിൽ ഭക്ഷണസാധനങ്ങൾ പാഴാക്കുന്നത് സത്യത്തിൽ പാപമാണ്. തീയിൽ കത്തിക്കുന്നതിനേക്കാൾ വിശക്കുന്ന യാചകർക്ക് ഭക്ഷണം നൽകിയാൽ ദൈവം എപ്പോഴും പ്രസാദിക്കും.