തിരുവണ്ണാമലൈയിലെ അരുണാചലേശ്വരന്റെ ഇനിപ്പറയുന്ന കഥ എന്താണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്?

[Translated by devotees of Swami]

[ശ്രീമതി. സുഗന്യ രാമൻ ചോദിച്ചു: പാദനമസ്കാരം പ്രിയ സ്വാമിജി! സ്വാമിജി, വളർന്നുവരുമ്പോൾ, താഴെപ്പറയുന്ന കഥകൾ ഞാൻ കേട്ടിട്ടുണ്ട്, അത് വിശ്വസിക്കുകയും ചെയ്തു. എന്നാൽ ഇപ്പോൾ, അതിൽ കൂടുതൽ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു.

തിരുവണ്ണാമലൈയിലെ അരുണാചലേശ്വരന്റെ കഥ (കഥ അരുണാചലേശ്വര ക്ഷേത്രത്തിന്റെ വെബ്സൈറ്റിൽ നിന്ന് എടുത്തത്):

സ്രഷ്ടാവായ ഭഗവാൻ ബ്രഹ്മാവും സംരക്ഷകനായ ഭഗവാൻ തിരുമാലും ആരാണ് ഏറ്റവും വലിയവൻ എന്നറിയാൻ തർക്കത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടു. പരമശിവനെ ജഡ്ജിയാകാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. തന്റെ കിരീടമോ പാദമോ കാണാൻ കഴിയുന്നവരെ ഏറ്റവും വലിയവൻ എന്ന് വിളിക്കുമെന്ന് ഭഗവാൻ ശിവൻ അവരോട് പറഞ്ഞു. അപ്പോൾ പരമശിവൻ തന്നെത്തന്നെ ആകാശത്തെയും ഭൂമിയെയും സ്പർശിക്കുന്ന ഒരു ജ്യോതിയായി (അഗ്നി സ്തംഭം) രൂപാന്തരപ്പെടുത്തി. തിരുമാൾ വരാഹയുടെ (കാട്ടുപന്നി) അവതാരമെടുത്ത് ഭഗവാൻ ശിവന്റെ പാദങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതിനായി ഭൂമിയിൽ ആഴത്തിൽ കുഴിച്ചെങ്കിലും ഒടുവിൽ പരാജയം ഏറ്റുവാങ്ങി. ഭഗവാൻ ബ്രഹ്മാവ് ഹംസരൂപം ധരിച്ച് ഭഗവാൻ ശിവന്റെ കിരീടം കാണാൻ പറന്നു. കിരീടം കാണാൻ കഴിയാതെ, ഭഗവാൻ ശിവന്റെ കിരീടം അലങ്കരിച്ച ഒരു താഴമ്പു (സ്ക്രൂ പൈൻ) പുഷ്പം താഴെ വീഴുന്നത് ഭഗവാൻ ബ്രഹ്മാവ് കണ്ടു. ഭഗവാൻ ശിവന്റെ കിരീടത്തിന്റെ ദൂരം അദ്ദേഹം പൂവിനോട് ചോദിച്ചു, നാൽപതിനായിരം വർഷമായി താൻ കൊഴിയുകയായിരുന്നുവെന്ന് പുഷ്പം മറുപടി നൽകി. തനിക്ക് കിരീടത്തിൽ എത്താൻ കഴിയില്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ഭഗവാൻ ബ്രഹ്മാവ് കള്ളസാക്ഷിയായി പ്രവർത്തിക്കാൻ പുഷ്പത്തോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു.

കള്ളസാക്ഷിയായി അഭിനയിച്ച താഴമ്പു പുഷ്പം ഭഗവാൻ ബ്രഹ്മാവ് കിരീടം കണ്ടതായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. ചതിയിൽ കോപിഷ്ടനായ ഭഗവാൻ ശിവൻ, ഭഗവാൻ ബ്രഹ്മാവിനു ഭൂമിയിൽ ക്ഷേത്രം ഉണ്ടാകരുതെന്നും ഭഗവാൻ ശിവനെ പ്രാർത്ഥിക്കുമ്പോൾ താഴമ്പു പുഷ്പം ഉപയോഗിക്കരുതെന്നും ശപിച്ചു. അഹംഭാവം ഇല്ലാതാക്കാൻ ഭഗവാൻ ശിവൻ അഗ്നി സ്തംഭമായി നിന്ന സ്ഥലം തിരുവണ്ണാമലയാണ്.

ഭഗവാൻ ബ്രഹ്മാവ് സ്വർണ്ണം പോലെയുള്ള ജ്ഞാനത്തിന്റെ ദാതാവായിരിക്കുമ്പോൾ, നമ്മൾ ആളുകൾ ഭഗവാൻ ബ്രഹ്മാവിന്റെ രൂപത്തിലേക്ക് നോക്കുന്നത് വേദനാജനകമാണ്. ആളുകൾ വിദ്യയ്ക്കായി സരസ്വതി ദേവിയെ ആരാധിക്കുന്നു, മാത്രമല്ല ഭഗവാൻ ബ്രഹ്മാവിനെ ഒരു നുണയനായി സ്വീകരിക്കുന്നതിൽ അവർക്കു വളരെ സുഖകരമാണ് !!! ബ്രഹ്മാവിനു ക്ഷേത്രങ്ങൾ ഇല്ലാത്തതിന്റെ കാരണം ഇതുമാത്രമല്ലേ സ്വാമിജി?

മറ്റൊന്നിനെ ഊന്നിപ്പറയാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ എന്തിനാണ് നമ്മൾ എപ്പോഴും എന്തെങ്കിലും താഴ്ത്താൻ  ശ്രമിക്കുന്നത് ? ഇവിടെ ദൈവത്തിന്റെ ഏതെങ്കിലും രൂപത്തെ, അനാദരിക്കുകയാണെങ്കിൽ, ആത്യന്തിക ദൈവത്തെ അനാദരിക്കുന്നത് അത്തരത്തിലുള്ളതല്ലേ? ബ്രഹ്മാവും വിഷ്ണുവും ശിവനും ഒന്നാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കുമ്പോൾ, ഏത് ദിവ്യ നാടകവും മനസ്സിലാക്കാൻ ഒരു അന്തർലീനമായ പ്രാധാന്യമുണ്ടെന്ന് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. ദയവു ചെയ്ത് എന്നെ ബോധവൽക്കരിക്കുക സ്വാമിജി! അങ്ങയുടെ ദിവ്യ താമര പാദങ്ങളിൽ, അങ്ങയുടെ ദാസി സുഗന്യ രാമൻ, എന്നും നന്ദിയുള്ളവളാണ്, സുഗന്യ രാമൻ]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ഇത്തരം കഥകളെല്ലാം മനുഷ്യരാശിയെ നല്ല പാഠങ്ങൾ പഠിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രമാണ്. മേൽപ്പറഞ്ഞ കഥയിൽ ബ്രഹ്മാ, വിഷ്ണു, ശിവൻ എന്നിവരെ കഥാപാത്രങ്ങളായി അവതരിപ്പിച്ചു അഭിനേതാക്കളായി തിരഞ്ഞെടുത്തതാണ്. എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇത്രയും ഉയർന്ന ദൈവങ്ങളെ നടന്മാരായി എടുത്തത്, പകരം മനുഷ്യരാശിക്ക് നല്ല ആദർശങ്ങൾ പ്രസംഗിക്കാൻ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ള ഈ നാടകം കളിക്കാൻ ചില സാധാരണ മാലാഖമാരെ തിരഞ്ഞെടുക്കാമായിരുന്നുവെന്ന് നിങ്ങൾ ചോദിച്ചേക്കാം. കാരണം, മഹാനായ ദൈവം പോലും ഒരു അബദ്ധം ചെയ്തുവെന്ന് പറഞ്ഞാൽ, ആ മണ്ടത്തരം എത്ര ശക്തമാണെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് തോന്നും. അതിനാൽ, ദൈവത്തിന് പോലും അതിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ കഴിയാത്തതിനാൽ എല്ലാവരും അബദ്ധത്തിൽ ആഴത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കും.

ഈ കഥ മൂന്ന് തരം ആളുകളെ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നു. ഏറ്റവും വലിയവൻ ആരാണെന്ന ബ്രഹ്മാവും വിഷ്ണുവും തമ്മിലുള്ള കലഹത്തിൽ ഏർപ്പെടാത്ത ഭഗവാൻ ശിവനാണ് ഒന്ന്. പരബ്രഹ്മൻ എന്ന സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ദൈവത്തിലേക്കാണ് യഥാർത്ഥ മഹത്വം പോകുന്നതെന്ന് അറിയാവുന്ന ഏറ്റവും നല്ല വ്യക്തിയുടെ വേഷത്തിലാണ് ഭഗവാൻ ശിവൻ അഭിനയിക്കുന്നത്. അഹംഭാവമുള്ള രണ്ട് വ്യക്തികൾ പരമമായ മഹത്വത്തിനു വേണ്ടി പരസ്പരം കലഹിക്കുന്നതായി വിഷ്ണുവും ബ്രഹ്മാവും സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഭഗവാൻ ബ്രഹ്മാവും ഭഗവാൻ വിഷ്ണുവും തമ്മിൽ അഹംഭാവം നിലനിന്നിരുന്നാലും സത്യസന്ധനായ വ്യക്തിയെയാണ് ഭഗവാൻ വിഷ്ണു സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ഭഗവാൻ ബ്രഹ്മാവ് ഏറ്റവും മോശമായ വ്യക്തിയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു, അഹംഭാവം മാത്രമല്ല, തന്റെ അഹംഭാവം സംരക്ഷിക്കാൻ വഞ്ചനയും ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഈ നാടകം മുഴുവനും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നത് സത്യസന്ധനായ ഒരാൾക്ക് പോലും ഭഗവാൻ വിഷ്ണുവിന്റെ വേഷം പോലെ അഹംഭാവം ഉണ്ടാകാമെന്നും കൂടാതെ ഒരു വ്യക്തിക്ക് പോലും അഹംഭാവം മാത്രമല്ല, വഞ്ചനയും ഉണ്ടാകുമെന്ന് ബ്രഹ്മദേവന്റെ വേഷത്തിലൂടെ ഇത് പ്രസംഗിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ മൂന്ന് തരത്തിലുള്ള വ്യക്തിത്വങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ, ഏറ്റവും നല്ല വ്യക്തിക്ക് ഈഗോയും വഞ്ചനയും ഇല്ലെന്നും വഞ്ചനയില്ലാതെ, അഹംഭാവം മാത്രമുള്ള വ്യക്തിയാണ് പിന്നെ നല്ലതെന്നും, ഈഗോയും വഞ്ചനയും ഉള്ള വ്യക്തിയാണ് ഏറ്റവും മോശം എന്നും ഈ നാടകം മാനവരാശിയെ ഉപദേശിക്കുന്നു. ഇവിടെ, വേദം എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന പരമോന്നത ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിന്റെ രചയിതാവായ ബ്രഹ്മദേവന്റെ വേഷം ഏറ്റവും മോശം വ്യക്തിയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഇതിനർത്ഥം ഒരു വ്യക്തി ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിൽ വളരെ നല്ല പണ്ഡിതനായിരിക്കാം, പക്ഷേ, അവന്റെ പ്രായോഗിക പെരുമാറ്റം മോശമായേക്കാം. ഫലം എല്ലായ്പ്പോഴും പ്രവർത്തിയിലേക്ക് വരുന്നു, പക്ഷേ ജ്ഞാനത്തിലേക്കല്ലെന്ന് ഇത് കാണിക്കുന്നു. ബ്രഹ്മാവിനെയും കള്ളസാക്ഷിയായി നിൽക്കുന്ന പുഷ്പത്തെയും ശിവൻ ശപിച്ചു, പാപിയെ മാത്രമല്ല, പാപത്തെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നവനേയും ദൈവം ശിക്ഷിക്കുന്നുവെന്ന് ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു.