ദൈവിക സേവനത്തിൻ്റെ പാത തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിൻ്റെ യഥാർത്ഥ അടിസ്ഥാനം എന്തായിരിക്കണം?

[Translated by devotees of Swami]

[ശ്രീമതി. സുധാ റാണി ചോദിച്ചു: പാദ നമസ്കാരം സ്വാമി. ഭാഗ്യ ചതുഷ്ടയത്തിൻ്റെ അപൂർവ അവസരം തന്നതിന് നന്ദി സ്വാമി. ലൗകിക പ്രവർത്തനങ്ങൾ ഏത് സാഹചര്യത്തിലും തീർച്ചയായും ദുരിതം തിരികെ നൽകുമെന്ന് അങ്ങയുടെ ജ്ഞാനത്തിലൂടെ ഞാൻ വ്യക്തമായി മനസ്സിലാക്കി. അനുഭവവും ഈ സത്യത്തോട് യോജിക്കുന്നു. ഈ സ്വാധീനം ഉപയോഗിച്ച്, കർമ്മ സംന്യാസവും കർമ്മ ഫല ത്യാഗവും ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ദൈവത്തിൻ്റെ ദാസനാകാൻ എനിക്ക് തിരഞ്ഞെടുക്കാനാകുമോ, കാരണം അവ നഷ്ടം മാത്രമല്ല, ഏറ്റവും ഉയർന്ന ലാഭപാതകളും ഉള്ള ഇൻഷുറൻസ് പദ്ധതികൾ പോലെയാണ്. ദൈവിക പാത മുള്ളുകൾ നിറഞ്ഞതാണെന്ന് ഞാൻ ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയേക്കാം. എൻ്റെ ഉത്തരം എന്തായാലും എൻ്റെ ലൗകിക ജീവിതവും മുള്ളു നിറഞ്ഞതാണ്. സ്വാമി, ഇത് എൻ്റെ സ്വാർത്ഥ ചിന്താ പ്രക്രിയയാണ്. സ്വാമി, ദൈവിക സേവനത്തിൻ്റെ പാത തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിൻ്റെ യഥാർത്ഥ അടിസ്ഥാനം എന്തായിരിക്കണം? ദയവായി എന്നെ തിരുത്തൂ. ഞാൻ ഒരു കരിക്കട്ട ആണെന്ന് വ്യക്തമായി അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് യുക്തിരഹിതമായ കൃപ ചൊരിയുന്ന അങ്ങയുടെ താമര പാദങ്ങളെ ഞാൻ വീണ്ടും വീണ്ടും വന്ദനം ചെയ്യുന്നു.]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ഇവിടെ, താൽപ്പര്യത്തിൻ്റെ തീവ്രതയാണ് പ്രധാന ശക്തി, ലാഭനഷ്ടങ്ങളുടെയോ സന്തോഷത്തിൻ്റെയും ദുരിതത്തിൻ്റെയും അടിസ്ഥാനത്തിൽ ഒരാൾ നൽകുന്ന ഉപദേശമല്ല. ആകർഷണം ക്ലൈമാക്‌സിൽ എത്തുമ്പോൾ, ഭ്രാന്ത് വരുന്നു, അതിലൂടെ മാത്രം ആത്മീയ പുരോഗതി നോൺ-സ്റ്റോപ്പ് എക്‌സ്‌പ്രസ് ട്രെയിൻ പോലെ ഓടുന്നു. ഈ സന്ദർഭത്തിൽ, ഭക്തി സൂത്രത്തിൽ നാരദ മഹർഷി നൽകുന്ന ഏറ്റവും നല്ല ഉദാഹരണം, നരകത്തെപ്പോലും ഭയപ്പെടാതെ പാപകരമായ മാർഗ്ഗങ്ങളിലൂടെ എല്ലാ നിയന്ത്രണങ്ങളും മറികടന്ന് ഒരു വിവാഹിതയായ സ്ത്രീ തൻ്റെ നിയമവിരുദ്ധ കാമുകനെ കാണാൻ ശ്രമിക്കുന്നതുപോലെയാണ്, ഇതിന് ഏറ്റവും നല്ല ഉദാഹരണമാണ് കൃഷ്ണന്റെ ഗോപിക. (ജാരവത് ച, യഥാ വ്രജ ഗോപികാനം). ഭ്രാന്തിൻ്റെ അവസ്ഥ നീതിയും അനീതിയും ലാഭവും നഷ്ടവും സന്തോഷവും ദുരിതവും വേർതിരിക്കുന്നില്ല. ദൈവത്തോടുള്ള ഭക്തി പരമോന്നത ഭ്രാന്തിൻ്റെ ഒരു വലിയ ശക്തിയാണ്. ഈ അവസ്ഥയിലൂടെ മാത്രമേ ഈശ്വരനെ പ്രാപിക്കാൻ കഴിയൂ. ഇവിടെ ഒരു തരത്തിലുള്ള വിശകലനത്തിനും സ്ഥാനമില്ല, കാരണം ഭക്തൻ്റെ ദൃഷ്ടിയിൽ ഒരേയൊരു വിഷയം ദൈവത്തെ എങ്ങനെ നേടാം എന്നതാണ്, പാതഎന്തുമാകട്ടെ.

നിങ്ങൾ പാതയുടെ വിശകലനത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുകയാണെങ്കിൽ, ലക്ഷ്യത്ത് ഒരിക്കലും എത്തിച്ചേരില്ല. പാത വിശകലനം ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ, ശരിയായ പാതയുടെ മാത്രം ലക്ഷ്യമായ ദൈവത്തെ നമുക്ക് നഷ്ടമായേക്കാം എന്ന് നിങ്ങൾ പറഞ്ഞേക്കാം. അത്തരം ഭ്രാന്തിൽ, ഒരു വഴിയുടെയും ആവശ്യമില്ല, കാരണം ദൈവം തന്നെ നിങ്ങളുടെ അടുക്കൽ വരും. നിങ്ങൾ അവൻ്റെ ലക്ഷ്യമായിത്തീർന്നതിനാൽ ദൈവം അനുയോജ്യമായ വഴിയിലൂടെ യാത്ര ചെയ്യുകയും നിങ്ങളിലേക്ക് എത്തിച്ചേരുകയും ചെയ്യും! ശ്രീരാമകൃഷ്ണ പരമഹംസർ അത്തരമൊരു ഭ്രാന്തൻ അവസ്ഥയിലെത്തി, അദ്ദേഹത്തെ ഒരു ഭ്രാന്തൻ (പാഗൽ താക്കൂർ) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ആദ്യം താൽപ്പര്യവും പിന്നെ അവസാനത്തെ ഭ്രാന്തും. എല്ലാ ആത്മീയ ഘട്ടങ്ങളിലും താൽപ്പര്യം തന്നെ അനുയോജ്യമായ വഴികൾ കണ്ടെത്തും, ഉപദേശത്തിന്റെ ആവശ്യമില്ല. താൽപ്പര്യം വളരെ ദുർബലമായിരിക്കുമ്പോൾ, എല്ലാ തരത്തിലുള്ള വിശകലനങ്ങളും ആശയക്കുഴപ്പം ഉണ്ടാക്കുന്നു. ദൈവത്തോടുള്ള സ്നേഹവും ദൈവത്തോടുള്ള ഭ്രാന്തും ഈശ്വരനെ നേടാനുള്ള രണ്ട് പടികൾ മാത്രമാണ്. താൽപ്പര്യവും ഭ്രാന്തും സൈദ്ധാന്തിക ശക്തികളാണ്, പ്രായോഗിക ഭക്തിയുടെ എല്ലാ അനുബന്ധ ഘട്ടങ്ങളും സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തിയുടെ തെളിവായി നിലകൊള്ളുന്നു.