ക്ലൈമാക്സ് ഭക്തനുമായി ദൈവം ലയിക്കുന്നത് ഒരു അത്ഭുതമായി കണക്കാക്കാമോ?

[Translated by devotees of Swami]

[ശ്രീമതി. ഛന്ദ ചോദിച്ചു: ക്ലൈമാക്സ് ഭക്തനുമായുള്ള ലയനം ഒരിക്കൽ സംഭവിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ, ആ നിമിഷം മുതൽ തന്നെ അവൻ ദൈവമായി മാറുന്നത് ഒരു അത്ഭുതമായി കണക്കാക്കാമോ?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ദൈവം ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ രൂപത്തിൽ (ദത്ത) ലയിക്കുന്നത് സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത പ്രക്രിയയാണ്, കാരണം സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈവം തന്നെ ഇവിടെ ദൈവഘടകമാണ് (God component). പക്ഷേ, ഭഗവാൻ ദത്ത ഒരു ഊർജ്ജസ്വലനായ ഒരു ജീവിയോടോ (energetic being) മനുഷ്യനോടോ ലയിക്കുമ്പോൾ, അത് ഒരു പ്രായോഗിക ഉദാഹരണത്തിലൂടെ വിശദീകരിക്കാം, കാരണം മറ്റുള്ള ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരങ്ങളുടേയോ മനുഷ്യ അവതാരങ്ങളുടേയോ രൂപീകരണത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന ഊർജ്ജത്തിന്റെ മാധ്യമം ഉപയോഗിച്ച് അവിടുന്ന് മാധ്യമം സ്വീകരിച്ചതിനാൽ ദൈവഘടകം സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയും. സമർപ്പിതനായ ഭക്തനായ ഊർജ്ജസ്വലനായ ഒരു ജീവി പൂർണ്ണമായും ഊർജ്ജത്താൽ നിർമ്മിതമാണ്, അതിനാൽ, അത്തരം ഊർജ്ജസ്വലമായ സത്തയുമായി ദത്ത ഭഗവാൻ ലയിക്കുന്നത് ഊർജ്ജത്തെ ഊർജ്ജവുമായി ലയിക്കുന്ന പ്രക്രിയയാണ്. അർപ്പണബോധമുള്ള ഭക്തനായ ഒരു മനുഷ്യന്റെ കാര്യത്തിൽ, ഊർജത്തിനുപുറമെ, ദ്രവ്യവും നിലവിലുണ്ട്, ദ്രവ്യത്തിന് ഊർജ്ജം ആഗിരണം ചെയ്യാനുള്ള കഴിവുണ്ട്, അത് ഉത്തേജനത്തിന് കാരണമാകുന്നു. അതിനാൽ, ലയിച്ചതിനുശേഷം, മനുഷ്യ മാധ്യമം ഉത്തേജിപ്പിക്കപ്പെടുകയും ശരീരത്തിന്റെ ഉയർന്ന താപനില കാണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ലയനം പൂർണ്ണമായതിനാൽ, ലയിച്ചതിന് ശേഷവും ദൈവം ദൈവമായി തുടരുന്നുവെന്നും അതേ സമയം ദൈവം മനുഷ്യ ഘടകമായി മാറുന്നുവെന്നും വേദം പറയുന്നു (സത് കാ ത്യത് കാ അഭാവത്, Sat ca tyat ca abhavat).

വേദത്തിന്റെ ഈ അധികാരത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി, ലയിച്ചതിന് ശേഷമുള്ള മനുഷ്യ ഘടകം ആ നിമിഷം മുതൽ ദൈവമായി മാറുന്നുവെന്ന് നാം അംഗീകരിക്കണം. മാത്രമല്ല, ഭക്തർ അവരുടെ അന്തർലീനമായ ഈഗോ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള അസൂയ കാരണം ദൃശ്യമായ മനുഷ്യ ഘടകം ദൈവമാണോ എന്ന് സംശയിച്ചാൽ, മനുഷ്യാവതാരത്തിന്റെ മുഴുവൻ ലക്ഷ്യവും നഷ്ടപ്പെടും. തുടർന്ന്, ഭക്തർ സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ദൈവത്തെയോ അദൃശ്യമായ ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരങ്ങളെയോ അദൃശ്യമായ മുൻകാല മനുഷ്യാവതാരത്തെയോ ഫോട്ടോകളിലൂടെയും പ്രതിമകളിലൂടെയും ആരാധിക്കേണ്ടി വരുന്നു. തുടർന്ന്, മുഴുവൻ കഥയും ആരംഭ പോയിന്റിലേക്ക് വരുന്നു. അഹങ്കാരത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള അസൂയയെ കീഴടക്കുക എന്നത് വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്, അതിനാൽ എല്ലാ ഭക്തരും സമകാലിക മനുഷ്യാവതാരമായ ദൈവത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ ഭക്തരാകില്ല. താൻ സമകാലീന മനുഷ്യാവതാരമാണെന്ന് തുറന്നുപറഞ്ഞ കൃഷ്ണന്റെ കാലത്ത് ഭക്തരുടെ എണ്ണം വളരെ കുറവായിരുന്നു, എന്നാൽ ശത്രുക്കൾ ധാരാളമായിരുന്നു. അർഹരായ വളരെ കുറച്ച് ആത്മാക്കൾക്ക് മാത്രമേ മോക്ഷം ലഭിക്കുകയുള്ളൂ എന്നതിന്റെ കാരണം ഇതാണ്.

 

ചോദ്യം. ക്ലൈമാക്സ് ഭക്തരെ നമുക്ക് ദൈവമായി കണക്കാക്കാമോ?

[അങ്ങയുടെ ദിവ്യ താമര പാദങ്ങളിൽ, ഛന്ദ]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ക്ലൈമാക്സ് ഭക്തർ ദൈവത്തോട് വളരെ അടുത്തുവരുന്നു എന്നാൽ ദൈവമല്ല (തൻമയ ഹി തേ - നാരദ ഭക്തി സൂത്രം, Tanmayā hi te - Narada Bhakti Sutram). ഏതൊരു ഭക്തനും, ക്ലൈമാക്‌സ് ആണെങ്കിലും അല്ലെങ്കിലും, ദൈവം തന്റെ ശുദ്ധമായ ഇച്ഛാശക്തിയാൽ ഭക്തനുമായി ലയിക്കുമ്പോൾ മാത്രമേ ദൈവമാകൂ. ആർക്കെങ്കിലും ദൈവമാകാൻ ആഗ്രഹമുണ്ടെങ്കിൽ, നിസ്സംശയമായി അത്തരം ആത്മാവ് എന്നെന്നേക്കുമായി അയോഗ്യനാക്കപ്പെടുകയും ഒരിക്കലും ദൈവമാകുകയുമില്ല. എപ്പോഴും ദൈവത്തിന്റെ ദാസനാകാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ഒരു ഭക്തൻ, ദൈവം ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ മാത്രം ദൈവമായിത്തീരുന്നു, ഈ ആശയം ഹനുമാന്റെ വേഷത്തിൽ ദൈവം തന്നെ നന്നായി തെളിവുകാണിച്ച് സമര്‍ത്ഥിക്കുന്നു. ദൈവമാകാനുള്ള ആഗ്രഹം മനസ്സിൽ ജനിക്കാൻ പാടില്ല, ദൈവദാസനാകാനുള്ള ആഗ്രഹം മനസ്സിൽ മരിക്കാൻ പാടില്ല. മനുഷ്യാത്മാവിന്റെ അന്തർലീനമായ സ്വഭാവം, അത് എല്ലായ്പ്പോഴും അത്യുന്നതങ്ങളിൽ അസൂയപ്പെടുന്നതും അത്യുന്നതനാകാനുള്ള സ്വാർത്ഥ അഭിലാഷവുമാണ്! ദൈവമായതിനു ശേഷവും ഹനുമാൻ പറഞ്ഞത് താൻ രാമന്റെ സേവകനാണെന്നാണ്! സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ദൈവമാണ് ആത്യന്തിക ഗുരു (അല്ലാഹു മാലിക്, Allah Malik) എന്നും ഷിർദ്ദി സായി ബാബ പറഞ്ഞു. സമകാലീന മനുഷ്യാവതാരത്തിലുള്ള ദൈവം പോലും താൻ ദൈവത്തിന്റെ ദാസനാണെന്ന് പറയുമ്പോൾ, ക്ലൈമാക്സ് ഭക്തനെ നിങ്ങൾ എന്തിന് ദൈവമായി കണക്കാക്കണം? അവതാരം ദൈവമാണെങ്കിലും, താൻ ഈശ്വരന്റെ ദാസനാണെന്നും അപ്രകാരം പറയുന്നത് ഭക്തരുടെ ക്ഷേമത്തിനുവേണ്ടി മാത്രമാണെന്നും പറയുന്നു. ഭക്തർ പരമഭക്തനെ ദൈവമായി കണക്കാക്കുന്നുവെങ്കിൽ, അത്തരമൊരു ക്ലൈമാക്സ് ഭക്തൻ അഹംഭാവം നേടി യോഗഭ്രഷ്ടനായി (Yogabhrashta) വീഴുന്നു! ക്ലൈമാക്സ് ഭക്തൻ ദൈവമല്ലാത്തതുകൊണ്ട് (തെറ്റായ ജ്ഞാനം) ഭക്തർക്കു പ്രയോജനമോ, വീണുപോയതുകൊണ്ട് ക്ലൈമാക്സ് ഭക്തനോ പ്രയോജനമില്ല! ക്ലൈമാക്സ് ഭക്തനെ ആദ്യപടിയിൽ ദൈവമായി ഭക്തർ അവതരിപ്പിക്കുന്നു. രണ്ടാം ഘട്ടത്തിൽ, ആ ഭക്തർ ക്ലൈമാക്സ് ഭക്തരാണെന്ന് സ്വയം അവകാശപ്പെടുകയും ഒടുവിൽ തങ്ങളും ദൈവമാണെന്ന് നിഗമനം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു!! ഇതാണ് മനുഷ്യരുടെ പൊതുവായ പ്രവണത, അതിനാൽ ക്ലൈമാക്സ് ഭക്തൻ തന്റെ സഹഭക്തന്മാരോട് ശ്രദ്ധാലുവായിരിക്കണം.

കുമാരീലഭട്ട (സുബ്രഹ്മണ്യ ഭഗവാന്റെ അവതാരം) എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന സദ്ഗുരുവിന്റെ പരമഭക്തനായിരുന്നു മണ്ഡന മിശ്ര. മണ്ഡനമിശ്രയെ സദ്ഗുരുവിനേക്കാൾ ബുദ്ധിമാനാണ് എന്ന് മറ്റ് ശിഷ്യന്മാർ പുകഴ്ത്തി. കുമാരീലഭട്ട ജ്ഞാനവും കർമ്മവും (പ്രവൃത്തിയും) (ജ്ഞാന കർമ്മ സമുച്ചയ, Jñāna karma samuccaya) പ്രസംഗിക്കുകയായിരുന്നു, മന്ദന മിശ്ര തന്റെ സദ്ഗുരുവിനെ ഉപേക്ഷിച്ച് ഒരു സ്വതന്ത്ര സദ്ഗുരുവായി കർമ്മം (കർമ്മവാദം, karma vaada) മാത്രം പ്രസംഗിച്ചു. ശങ്കരൻ കുമാരിലഭട്ടനെ കണ്ടു കഥ മുഴുവൻ അറിഞ്ഞു. വാസ്തവത്തിൽ, കുമാരിലഭട്ടൻ ജ്ഞാനത്തിൽ ശരിയായിരുന്നു. പിന്നെ, ശങ്കരൻ മണ്ഡനമിശ്രന്റെ അടുക്കൽ ചെന്ന് അവനെ സംവാദത്തിൽ തോൽപ്പിക്കുകയും ജ്ഞാനത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം സ്ഥാപിച്ച് അവനെ തിരുത്തുകയും ചെയ്തു. മണ്ഡന മിശ്ര ബ്രഹ്മാവിന്റെ അവതാരം കൂടിയായതിനാൽ, അവൻ തിരുത്തപ്പെട്ടു (അല്ലെങ്കിൽ അവൻ തിരുത്തപ്പെട്ടതുപോലെ അഭിനയിച്ചു). മന്ദനമിശ്ര കേവലം ഒരു മനുഷ്യനായിരുന്നുവെങ്കിൽ, ശങ്കരൻ വർഷങ്ങളോളം ഒരുമിച്ച് വാദിച്ചാലും തന്റെ തോൽവി സമ്മതിക്കില്ലായിരുന്നു! ഈ ആശയം പ്രബോധനം ചെയ്തത് ഈശ്വരന്റെ മൂന്ന് വേഷങ്ങളാണ് (ശിവൻ, സുബ്രഹ്മണ്യൻ, ബ്രഹ്മാവ്). മണ്ഡനമിശ്ര ദൈവത്തിന്റെ അവതാരമായതിനാൽ, യോഗഭ്രഷ്ടനെപ്പോലെ അടുത്ത ജന്മം എടുക്കാതെ ഈ ജന്മത്തിൽ തന്നെ സ്വയം തിരുത്തി, കാരണം മനുഷ്യനിലെ അഹങ്കാരവും അസൂയയും ഒരിക്കലും മരിക്കില്ല!! അദ്വൈത തത്ത്വചിന്തകൻ എപ്പോഴും താൻ ദൈവമാണെന്ന് കരുതുന്നു (അല്ലെങ്കിൽ കുറഞ്ഞത്, അത്തരം നിരന്തരമായ ചിന്തയിലൂടെ അവൻ ദൈവമായി മാറും!) അങ്ങനെ തന്റെ ഭാഗ്യത്തിന്റെ വാതിലുകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അടച്ചിടുന്നു.