ദൈവത്തിലേക്ക് വഴിതിരിച്ചുവിട്ടാൽ ശുദ്ധമായ കാമം എങ്ങനെ നല്ലതാകും?

[Translated by devotees of Swami]

[ശ്രീമതി. പ്രിയങ്ക ചോദിച്ചു: പാദനമസ്കാരം സ്വാമി, ഋഷിമാർ തങ്ങളുടെ ശരീരവും ദൈവത്തിന് സമർപ്പിക്കുന്നതിനെ കുറിച്ച് അങ്ങയുടെ ഏറ്റവും പുതിയ പ്രഭാഷണം മികവിന് അപ്പുറമാണ്. ഈ കാര്യം വിശദീകരിച്ചതിന് വളരെ നന്ദി. എനിക്ക് ഒരു ചെറിയ ഫോളോ-അപ്പ് ചോദ്യം ചോദിക്കാനുണ്ട്. സ്വാമി, ഈ സംശയവും വ്യക്തമാക്കണം. പ്രിയങ്ക, അങ്ങയുടെ ദിവ്യ താമര പാദങ്ങളിൽ.

ചോദ്യം: ഗോപികമാരായി ജനിച്ച മുനിമാർ തങ്ങളുടെ തപസ്സിന്റെ അഗ്നിയിൽ കാമത്തെ ദഹിപ്പിച്ച സാധാരണ മനുഷ്യരല്ലെന്ന് പ്രഭാഷണത്തിൽ പരാമർശമുണ്ട്. അതിനാൽ, ഗോപികമാർക്ക് കൃഷ്ണനോട് മാത്രമേ സ്നേഹം ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ, കാമമല്ല. ശ്രീകൃഷ്ണനും ഗോപികമാരും തമ്മിൽ പ്രണയം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. സ്വാമി, ഈ കാര്യം പല പ്രഭാഷണങ്ങളിലും നന്നായി മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ട്.

മറ്റൊരു കോണിൽ, എല്ലാ ഗുണങ്ങളും ദൈവം സൃഷ്ടിച്ചതാണെന്നും അത് ഗുണത്തിന്റെ ദിശയെ ആശ്രയിച്ച്, അത് നല്ലതോ ചീത്തയോ ആക്കുന്നുവെന്നും പറയപ്പെടുന്നു. ദൈവത്തിലേക്ക് വഴിതിരിച്ചുവിടുന്ന ഏതൊരു ഗുണവും നല്ലതായിത്തീരുന്നു, ലോകത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്ന ഏതൊരു ഗുണവും മോശമായിത്തീരുന്നു. ഒരു വ്യക്തിക്ക് കാമമുണ്ടെങ്കിൽ അത് പൂർണ്ണമായും ദൈവത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുവിടുകയാണെങ്കിൽ, അത് ദൈവത്തോടുള്ള കാമത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള കാമമായി മാറുമോ? അത്തരം സന്ദർഭങ്ങളിൽ, കാമത്തെ ദൈവത്തോടുള്ള സ്നേഹമായി രൂപാന്തരപ്പെടുത്താൻ എപ്പോഴെങ്കിലും സാധ്യമാണോ? ശ്രീരാമനോടുള്ള കാമത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായ കാമമായിരുന്നു ശൂർപ്പണഖയ്ക്ക്. കുബ്ജ എന്ന നിലയിൽ, അവൾ അപ്പോഴും കാമത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായ കാമമായിരുന്നു, ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ തന്നെ ദൈവമാണെന്ന് മറന്നു. ഗോപികമാരെപ്പോലെ പാണ്ഡിത്യമുള്ള മുനിയുടെ പശ്ചാത്തലമോ ദൈവത്തോട് അവൾക്ക് യഥാർത്ഥ സ്നേഹമോ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഒടുവിൽ അവളെ നരകത്തിലേക്ക് അയച്ചു. പിന്നെ, ഒരു വ്യക്തിയിലെ ശുദ്ധമായ കാമം ദൈവത്തിലേക്ക് വഴിതിരിച്ചുവിട്ടാൽ എങ്ങനെ നല്ലതായിത്തീരും? ദൈവത്തോടുള്ള സ്നേഹം മൂലകാരണമായി തുടങ്ങുമ്പോൾ മാത്രമേ അത് നല്ലതായിത്തീരൂ?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു: നമുക്ക് ശൂർപ്പണഖയുടെ കാര്യമെടുക്കാം. അവളിൽ കാമം മാത്രമായിരുന്നു. ആ കാമം ദൈവത്തിലേക്ക് തിരിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അത് ദൈവത്തിലേക്ക് വഴിതിരിച്ചുവിട്ടതിനാൽ അത് ശുദ്ധമായിരിക്കണം എന്നതാണ് നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം. ദൈവത്തിലേക്കുള്ള വഴിതിരിച്ചുവിടൽ എന്നാൽ ദൈവത്തെ സ്നേഹിച്ചതിന് ശേഷം മോശമായ ഗുണം ദൈവത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുവിടുക എന്നാണ്. ഗോപികമാർ ദൈവത്തെ സ്നേഹിച്ചു, കാരണം അവർ അവന്റെ ആന്തരിക സൗന്ദര്യത്താലോ ദൈവത്തിന്റെ ദിവ്യഗുണങ്ങളാലോ ആഴത്തിൽ ആകർഷിക്കപ്പെട്ടു. നിങ്ങൾ ശൂർപ്പണഖയെ എടുക്കുകയാണെങ്കിൽ, അവൾക്ക് ഒരിക്കലും ദൈവത്തോട് സ്നേഹം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, കാരണം അവൾ ഒരു അസുരൻ ആയതിനാൽ ദൈവിക ഗുണങ്ങളെ വിലമതിക്കുന്നില്ല. അവളുടെ ഹൃദയത്തിൽ പ്രണയത്തിന് സ്ഥാനമില്ല. രാമന്റെ ബാഹ്യസൗന്ദര്യം കൊണ്ടാണ് ശൂർപ്പണഖ രാമനിൽ ആകർഷിക്കപ്പെട്ടത്. രാമന്റെ സ്ഥാനത്ത് മറ്റേതെങ്കിലും സുന്ദരനായ ആളുണ്ടെങ്കിലും, ശൂർപ്പണഖ രാമനോട് പെരുമാറിയ അതേ രീതിയിൽ തന്നെ പെരുമാറുമായിരുന്നു. ഗോപികമാരുടെ കാര്യമെടുത്താൽ, അവർക്ക് ദൈവത്തോടുള്ള സ്നേഹം മാത്രമായിരുന്നു. ഗോപികമാർ കഠിനമായ തപസ്സുമായി ഋഷികളായിരുന്ന അവരുടെ ഭൂതകാലത്തിന്റെ ദൃഷ്ടിയിൽ  അവർ പരമോന്നത ദൈവഭക്തരാണ്.

 ഒരു ഗോപികയ്ക്ക് കൃഷ്ണനോട് എന്തെങ്കിലും കാമമുണ്ടായിരുന്നുവെന്നും അവൾ ആ കാമത്തെ ദൈവത്തിലേക്ക് നയിച്ചതായും നമുക്ക് അനുമാനിക്കാം. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, ഗോപിക ഇതിനകം ദൈവത്തോട് പൂർണ്ണ സ്നേഹമുള്ള ഒരു ഭക്തയാണ്. ഈ ഗോപിക തന്റെ കാമത്തെ കൃഷ്ണനിലേക്ക് തിരിച്ചുവിട്ടാൽ, കൃഷ്ണൻ ദൈവമായതിനാൽ അവളുടെ കാമം ശുദ്ധമാകും. അത്തരത്തിലുള്ള ഗോപികയെ കുറിച്ച് ഞാൻ സൂചിപ്പിച്ചത് ഒരു അനുമാനം എന്ന നിലയിലാണ്. യഥാർത്ഥത്തിൽ, എല്ലാ ഗോപികമാരും ദൈവത്തോട് പൂർണ്ണ സ്നേഹമുള്ളവരായിരുന്നു, കൂടാതെ കാമത്തിന്റെ ഒരു അംശവും ഇല്ലായിരുന്നു. കൃഷ്ണന്റെ മികച്ച ബാഹ്യസൗന്ദര്യത്താൽ ഒരു ഗോപികയും കൃഷ്ണനിലേക്ക് ആകർഷിക്കപ്പെട്ടില്ല, അതിനാൽ അവർക്ക് കൃഷ്ണ ഭഗവാനോട് കാമത്തിന്റെ ഒരു അംശം പോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഈശ്വരനോടുള്ള പൂർണ്ണ സ്നേഹം രൂപപ്പെട്ടുകഴിഞ്ഞാൽ, ദൈവത്തിലേക്ക് വഴിതിരിച്ചുവിട്ട കാമവും ദൈവത്തിന്റെ അന്തർലീനമായ ശക്തിയാൽ ശുദ്ധമാകും. നിങ്ങൾ ഒരു ചന്ദനത്തടിയോ ഒരു മുള്ള് വടിയോ അഗ്നിയിൽ സമർപ്പിക്കുമ്പോൾ രണ്ടും പവിത്രമായ ഭസ്മമാകും. ദൈവം പവിത്രമായ അഗ്നിയാണ്. ദൈവത്തിന് അർപ്പിക്കുന്ന കാമം പോലും പവിത്രമായ ഭസ്മമായി മാറും. എന്നാൽ, ഈശ്വരന് കാമം അർപ്പിക്കുമ്പോൾ, ഭക്തന്റെ ഹൃദയത്തിൽ നിറഞ്ഞ സ്നേഹമുണ്ടായിരിക്കണം. വഴിപാട് (സമർപ്പണം) ഭക്തന്റെ സ്നേഹത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതായിരിക്കണം, അല്ലാതെ ഭക്തന്റെ കാമത്തിലല്ല.

ഹോർമോണുകളുടെ ബയോളൊജിക്കൽ പ്രവർത്തനം മൂലമുണ്ടാകുന്ന കാമത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി നിങ്ങൾ മുള്ളുള്ള വടി (കാമം) അർപ്പിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അത്തരം അടിസ്ഥാന കാമം സമർപ്പണം ചെയ്ത കാമത്തെ പവിത്രമായ ഭസ്മമായി മാറാൻ അനുവദിക്കില്ല. അതേ കാമം സ്നേഹത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായാൽ, അർപ്പിക്കപ്പെട്ട കാമം പവിത്രമായ ഭസ്മമായി മാറും. ദത്താത്രേയ ഭഗവാന്റെ ഭാര്യയായ ആദ്യത്തെ മധുമതിയുടെ കാര്യത്തിൽ, അവൾ തന്റെ കാമത്തെ കാമത്തെ മാത്രം അടിസ്ഥാനമാക്കി അവന് സമർപ്പിച്ചു, സ്നേഹത്താലല്ല. ഇതിനർത്ഥം അവൾ ദത്ത ദൈവത്തെ ദൈവമായി കണ്ടില്ലെന്നും സുന്ദരനായ ഒരു പുരുഷനായി മാത്രമാണ് അവനെ കണ്ടതെന്നും ആണ്. അതുകൊണ്ട് ദത്ത ഭഗവാൻ അവളെ അസുരനാകാൻ ശപിച്ചു. ശൂർപ്പണഖയുടെ കാര്യത്തിലെന്നപോലെ അവളുടെ കാമവും കാമത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതിനാൽ, ശൂർപ്പണഖ ഗോലോകത്തല്ല, നരകത്തിലേക്കാണ് പോയത്. ആദ്യത്തെ മധുമതിയും ശൂർപ്പണഖയും കുബ്ജയും തമ്മിൽ വ്യത്യാസമില്ല. രണ്ടാമത്തെ മധുമതി പൂർണ ദൈവിക ജ്ഞാനത്തോടെ നവീകരിക്കപ്പെടുകയും ദത്ത ഭഗവാനോട് സ്നേഹം വളർത്തിയെടുക്കുകയും ചെയ്തു, കാരണം അവൾ ദത്ത ഭഗവാനെ ആത്യന്തിക ദൈവമായി അംഗീകരിച്ചു. ഗോപികമാർ കൃഷ്ണനുമായി നിയമവിരുദ്ധമായ ലൈംഗികബന്ധം പിന്തുടർന്നുവെന്ന് പറയുമ്പോൾ, കൃഷ്ണൻ ദൈവമാണെന്ന് എല്ലാ ഗോപികമാർക്കും നന്നായി അറിയാമെന്ന് നാരദ മഹർഷി തന്റെ ഭക്തിസൂത്രത്തിൽ പറഞ്ഞു. എല്ലാ ഗോപികമാർക്കും ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനോട് പൂർണ്ണ സ്നേഹമുണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് നാരദൻ പറയുന്നു എന്നാണ് ഇതിനർത്ഥം. ഗോപികമാർ കൃഷ്ണനോട് പ്രദർശിപ്പിച്ച കാമവും അവരുടെ ദിവ്യമായ പ്രണയം ദിവ്യകാമമായി പരിണമിച്ചു, കാരണം അവരുടെ ഹൃദയത്തിൽ കാമത്തിന്റെ ഒരു അംശവും ഇല്ല, കാരണം അവർ കഴിഞ്ഞ ജന്മങ്ങളിൽ എല്ലാ കാമവും തപസ്സിന്റെ അഗ്നിയിൽ ദഹിപ്പിച്ചു. ഈ പശ്ചാത്തലത്തിൽ മാത്രം, ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ തന്റെ വാസസ്ഥലത്തിന് മുകളിൽ ഒരു പ്രത്യേക ഗോലോകം സൃഷ്ടിച്ചു.

ഗോപികമാർ തന്നോട് കാണിക്കുന്ന കാമത്തിന് അവന്റെ മഹത്തായ സൗന്ദര്യത്തിൽ അധിഷ്‌ഠിതമായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് അവരുടെ ദൈവത്തോടുള്ള അവരുടെ ആന്തരികമായ ദിവ്യസ്‌നേഹത്തിൽ അധിഷ്‌ഠിതമായിരുന്നുവെന്ന് ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനു നന്നായി അറിയാം. ഹോർമോൺ പ്രവർത്തനം മൂലമുണ്ടാകുന്ന സാധാരണ കാമമായിരുന്നില്ല ഗോപികമാർ കാണിച്ചത്. ദൈവത്തോടുള്ള ഗോപികമാരുടെ (മുനിമാരുടെ) ദിവ്യസ്‌നേഹത്തിന്റെ പരിവർത്തനത്തിലാണ് ഈ ദിവ്യ കാമം പൂർണമായി പരിണമിക്കുന്നത് എന്നതിനാൽ ഇത് ദൈവിക കാമമാണ്. ഈ രീതിയിൽ, ഗോപികമാരുടെ കാര്യം വളരെ വളരെ അസാധാരണമാണ്. കൃഷ്ണ ഭഗവാനോടുള്ള അവരുടെ ദിവ്യകാമം വളരെ ഉയർന്നതായിരുന്നു, പക്ഷേ, ആ ദിവ്യകാമത്തിൽ അശുദ്ധമായ കാമത്തിന്റെ (ഹോർമോണുകളാൽ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട) യാതൊരു ലാഞ്ചനവുമില്ല. ഈ വിഷയത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനപരമായ അടിസ്ഥാനം, ദൈവത്തോടുള്ള ആദ്യസ്നേഹം ഉത്പാദിപ്പിക്കപ്പെടുകയും അത് പാരമ്യത്തിലേക്ക് വികസിപ്പിക്കുകയും വേണം, അങ്ങനെയെങ്കിൽ, ദൈവത്തോട് കാണിക്കുന്ന കാമം ഒട്ടും അശുദ്ധമായ കാമമല്ല, മറിച്ച് ദൈവിക കാമമാണ്, അത് പൂർണ്ണമായും രൂപാന്തരപ്പെട്ട ദൈവിക സ്നേഹം മാത്രമാണ്. ഇതിൽ കൂടുതൽ എനിക്ക് ഈ വിഷയം വിശദീകരിക്കാൻ കഴിയില്ല!