പണവും മക്കളും പോലുള്ള നിസ്സാര ബന്ധനങ്ങളിൽ ഭൂരിഭാഗം ഗോപികമാരും എങ്ങനെ പരാജയപ്പെട്ടു?

[Translated by devotees]

[മിസ്. ത്രൈലോക്യ ചോദിച്ചു: സ്വാമി, ഗോപികമാർ കൃഷ്ണനോടുള്ള ഭക്തി അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള കാമത്തെ (devotion based lust) കാത്തുസൂക്ഷിച്ചുവെന്ന് അങ്ങ് പറഞ്ഞു, കാരണം അവർ അനേകകോടി ജന്മങ്ങളായി ദൈവത്തിനായി തപസ്സു ചെയ്യുന്ന അത്യുന്നത ഋഷിമാരായിരുന്നു. ഈശ്വരനോടുള്ള ഭക്തിനിർഭരമായ സ്നേഹത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള കാമത്തെ നിലനിർത്താൻ അവർക്ക് കഴിയുമ്പോൾ, അവരിൽ ഭൂരിഭാഗവും പണവും കുട്ടികളും പോലുള്ള നിസ്സാര ബന്ധനങ്ങളിൽ എങ്ങനെ പരാജയപ്പെട്ടു?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു: യഥാർത്ഥത്തിൽ ഋഷിമാരായ ഗോപികമാർ ഈശ്വരനോടുള്ള ഹോർമോൺ കാമവികാരത്തിന് (hormonal lust based lust) പകരം ഭക്തിയിലധിഷ്ഠിതമായ കാമമാണ് (devotion based lust) നിലനിർത്തിയിരുന്നത് എന്ന് താങ്കൾ പറഞ്ഞത് തികച്ചും ശരിയാണ്. ജീവിത പങ്കാളികളോടുള്ള ബന്ധനത്തോടുള്ള അടുപ്പത്തിന്റെ (attachment to the bond of spouse) പരീക്ഷണത്തിലാണ് ഗോപികമാർ അത്തരത്തിലുള്ള ഭക്തി കാത്തുസൂക്ഷിച്ചതെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു. എല്ലാ  ഗോപികമാരും ഈശ്വരനോടുള്ള ഭക്തി അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള കാമത്തെ നിലനിർത്തിയിരുന്നതായി ഞാൻ പറഞ്ഞില്ല. അവരിൽ ചിലർ ആ പരീക്ഷയിൽ പോലും പരാജയപ്പെട്ടിരിക്കാം. മാണികമെന്ന (Manika) സ്വർഗീയ നർത്തകി തന്റെ മുന്നിൽ നൃത്തം ചെയ്തപ്പോൾ ആ പരീക്ഷയിൽ പരാജയപ്പെട്ട വിശ്വാമിത്ര മഹർഷിയുടെ ഏറ്റവും മികച്ച ഉദാഹരണം നമുക്കുണ്ട്. ശരി, എല്ലാ ഗോപികമാരും അത്തരമൊരു പരീക്ഷയിൽ വിജയിച്ചുവെന്ന് നമുക്ക് അനുമാനിക്കാം. മൂന്ന് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളുടെ (ജീവിത പങ്കാളി, മക്കൾ, പണം, spouse, children and money) മൂന്ന് പരീക്ഷണങ്ങളിലെ വിജയമാണ് അന്തിമ ഫലം നൽകാൻ പോകുന്നത്. ഒരു ഉദ്യോഗാർത്ഥി (candidate) എല്ലാ പരീക്ഷകളിലും വിജയിക്കുകയും ഒരു വിഷയത്തിൽ പരാജയപ്പെടുകയും ചെയ്താൽ, ഫലം പരാജയമായി മാത്രമേ പ്രഖ്യാപിക്കൂ.

അതിനാൽ, കുട്ടികളുടെയും പണത്തിന്റെയും (വെണ്ണ, butter) മറ്റ് സംയുക്ത പരീക്ഷയിൽ അവർ വിജയിച്ചതിന്റെ പോയിന്റും അന്തിമഫലം തീരുമാനിക്കുന്നു. മാത്രമല്ല, ഈ ജോയിന്റ് ടെസ്റ്റ് രണ്ട് ടെസ്റ്റുകളിൽ ഏറ്റവും കഠിനമാണ് (ഒന്ന് ജീവിത പങ്കാളിയുമായുള്ള ബന്ധത്തിന്റെ പരീക്ഷയും മറ്റൊന്ന് കുട്ടികളുടെയും പണത്തിന്റെയും സംയുക്ത പരീക്ഷയുമാണ്). ഈ മൂന്ന് ദൃഢമായ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളിൽ, കുട്ടികളുമായുള്ള ബന്ധനമാണ് ഏറ്റവും ശക്തമായതെന്നും ഇതുവരെ അത് ഒരു ആത്മാവിനും വിജയിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലെന്നും ഞാൻ ഇതിനകം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. കുട്ടികളുമായുള്ള ഈ ബന്ധനം (bond) ഹൃദയത്തിലാണ്, അത് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളിലേക്കുള്ള  സ്നേഹത്തിന്റെയും   ആകർഷണത്തിന്റെയും കേന്ദ്ര പ്രധാന വാസസ്ഥലമാണ് (central main abode of love and fascination to worldly bonds). ഈ സ്ഥലത്ത് വായു ദേവന്റെ (the deity of Vayu or air) അനാഹത ചക്രം (Anahataa chakra) സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു. അനാഹത എന്നാൽ ഈ ചക്രം (cycle) ഇതുവരെ ആരും കടന്നിട്ടില്ല എന്നാണ്.  വായുദേവൻ വളരെ വേഗതയുള്ളവനാണെന്നും ഏറ്റവും ശക്തനായ മാലാഖയാണെന്നും (വായുർവൈ ക്‌ഷേപിഷ്ഠോ ദേവതാ, Vāyurvai Kṣepiṣṭho devatā) വേദം പറയുന്നു. ഈ ബന്ധനത്തിൽ ആകൃഷ്ടരാകുന്ന കാര്യത്തിൽ ഋഷിമാർ പോലും അസാധാരണരല്ല (not exceptional). എല്ലാ ഋഷികളിലും ശ്രേഷ്ഠനാണ് വ്യാസ മഹർഷി (Sage Vyasa). അദ്ദേഹത്തിന്റെ മകൻ ശുക മുനി ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിൽ (spiritual knowledge) മുഴുകി വീടുവിട്ടിറങ്ങുമ്പോൾ, വ്യാസ മുനി കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പിന്നാലെ ഓടുകയായിരുന്നു (ദ്വൈപായനോ വിരഹ കാതര ആജുഹാവ – ഭാഗവതം, (Dvaipāyano viraha kātara ājuhāva – Bhagavatam).  അതിനാൽ, ജീവിത പങ്കാളിയുമായുള്ള ബന്ധനത്തിന്റെ പരീക്ഷണത്തിൽ എല്ലാ ഗോപികമാരും വിജയിച്ചെങ്കിലും (എല്ലാവരും വിജയിച്ചുവെന്ന് കരുതുക) അവർ സംയുക്ത പരീക്ഷയിൽ പരാജയപ്പെട്ടുവെന്നും ഗോലോകത്ത് എത്തിയ രണ്ട് ടെസ്റ്റുകളിലും പന്ത്രണ്ട് ഗോപികമാർ മാത്രമാണ് വിജയിച്ചതെന്നും ഞാൻ പറഞ്ഞു.

ഹ്രുഷികേശ് ചോദിച്ച ചോദ്യത്തിന്റെ ഒരു പോയിന്റിന് ഉത്തരം ചേർക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ഭഗവാനെ സേവിക്കുന്ന ലക്ഷ്മീദേവിയായി രുക്മിണി ബ്രഹ്മലോകത്തിലോ വൈകുണ്ഠലോകത്തിലോ എത്തിയെന്നും ആ ലോകത്തിലോ ഉപരിലോകത്തിലോ ഈശ്വരന്റെ ഭാഗ്യകരമായ സഹവാസം ലഭിക്കുന്നത് ഭാഗ്യമാണെന്നും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. ഇവിടെ ഗോലോകത്തിലും രാധയോടും മറ്റ് വിജയികളായ ഗോപികമാരോടും ചേർന്ന് വിഷ്ണുദേവൻ കൃഷ്ണനായി നിലനിൽക്കുന്നു എന്ന കാര്യം നാം ഓർക്കണം (Here, one must remember that in Goloka also, God Vishnu exists as God Krishna in association with Radha and the other successful Gopikas).