അങ്ങ് ദത്ത ഭഗവാൻ തന്നെയായിരിക്കെ, ദത്ത ഭഗവാൻ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് അങ്ങിൽ ലയിച്ചുവെന്ന് എന്തുകൊണ്ടാണ് അങ്ങ് പറഞ്ഞത്?

[Translated by devotees of Swami]

[പ്രൊഫ. ജെ.എസ്.ആർ.പ്രസാദ് ചോദിച്ചു:- സ്വാമി, ദത്ത ഭഗവാൻ അങ്ങയുടെ മുന്നിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് അങ്ങയിൽ ലയിച്ചുവെന്ന് അങ്ങ് പറയുന്നു. അങ്ങ്  ദത്ത ദൈവമാണെന്ന് എനിക്ക് നന്നായി അറിയാം. അത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തിൽ, ഈ സംഭവത്തിന്റെ സാധുത എന്താണ്?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ഒരു സിനിമയിൽ ഒരേ നടൻ കൃഷ്ണന്റെ വേഷത്തിലും ഒരേ സമയം അർജുനന്റെ വേഷത്തിലും അഭിനയിക്കുന്നു. ആ നടനെ നിങ്ങൾക്ക് നന്നായി അറിയാവുന്നതിനാൽ നിങ്ങൾ ഈ കാര്യം വളരെ നന്നായി ശ്രദ്ധിച്ചു. രണ്ട് വേഷങ്ങളിലെയും അഭിനേതാക്കളുടെ ഐക്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അത്തരം അറിവ് ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ അർജ്ജുനനോട് ഭഗവദ്ഗീത പ്രസംഗിക്കുന്ന രംഗത്തിന്റെ നിങ്ങളുടെ ആസ്വാദനത്തെ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നുണ്ടോ? ഒരേ നടൻ രണ്ട് വേഷങ്ങളിലും അഭിനയിക്കുന്നതിനാൽ രണ്ട് വേഷങ്ങളും ഒന്ന് മാത്രമാണെന്നും അതിനാൽ ഭഗവദ്ഗീതയുടെ ഈ പ്രസംഗം തെറ്റാണെന്നും നിങ്ങൾ പറയുന്നുണ്ടോ? അതുപോലെ, ഒരു ആത്മീയ ആശയം സ്ഥാപിക്കുന്നതിന്, ദത്ത ദൈവവും ശ്രീ ദത്ത സ്വാമിയും വെവ്വേറെ രണ്ട് വേഷങ്ങൾ ചെയ്യുന്നു, രണ്ട് വേഷങ്ങളിലും പൊതുവായ നടൻ ഭഗവാൻ ദത്ത  മാത്രമാണ്.

ദത്തദേവനും ശ്രീ ദത്ത സ്വാമിയും തമ്മിൽ നടന്ന സംഭാഷണം നിങ്ങൾ അവഗണിക്കണം എന്നല്ല ഇതിനർത്ഥം, അതിനാൽ പ്രസംഗകനും സദസ്സും ഒന്നായതിനാൽ അടിസ്ഥാന ചർച്ച തന്നെ തെറ്റായതിനാൽ ആശയം അസാധ്യമാണെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് പറയാൻ കഴിയും! നിങ്ങൾ ദത്ത ദൈവത്തെ ദത്ത ദൈവമായും ശ്രീ ദത്ത സ്വാമിയെ ദത്ത ദൈവത്തിന്റെ ഭക്തനായും പരിഗണിക്കുകയാണെങ്കിൽ, സംഭാഷണവും ആത്മീയ ആശയത്തിന്റെ ക്ലൈമാക്സ് തലത്തിലെ മൂല്യവും നിങ്ങൾക്ക് ആസ്വദിക്കാനാകും. രണ്ടുപേരും ഒരേ ദൈവമായ ദത്തയാണെന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയാമെങ്കിലും, ആത്മീയ ആശയത്തിന്റെ മൂല്യം പരിഗണിക്കുന്നിടത്തോളം അവരുടെ വ്യക്തിത്വത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അത്തരം അറിവ് നിങ്ങളെ ഒരു തരത്തിലും അസ്വസ്ഥരാക്കില്ല. അജ്ഞരായ ആളുകൾ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാകുന്നു, കാരണം തിരശ്ശീല (മായ) പൊങ്ങുകയും നാടകത്തിന്റെ ലക്ഷ്യ സങ്കൽപ്പം അവർക്ക് നഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു, യുക്തിയിൽ പണ്ഡിതനായ താങ്കളെപ്പോലെ ഉള്ളവർക്ക്, ദൈവവും ഭക്തനും തമ്മിലുള്ള ഏകത്വം തിരിച്ചറിഞ്ഞാലും ആശയക്കുഴപ്പം ഉണ്ടാകില്ല.

താൻ പാണ്ഡവരിൽ അർജ്ജുനനാണെന്ന് ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ, വിഷാദാവസ്ഥയിൽ ആത്മവിശ്വാസം നൽകാനും കൃഷ്ണനെ ദൈവമായും അർജ്ജുനനെ ഭക്തനായും സ്വീകരിക്കാനാണ് കൃഷ്ണൻ അർജ്ജുനനെ സ്തുതിച്ചതെന്ന് പണ്ഡിതന്മാർക്ക് പെട്ടെന്ന് മനസ്സിലാകും. യുക്തിയുടെ പണ്ഡിതന്മാർക്ക് സന്ദർഭത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലം എളുപ്പത്തിൽ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയും. ലക്ഷ്യ ആശയം മനസ്സിലാക്കാൻ റോളുകൾ മാത്രമേ എടുക്കാവൂ, ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാകാൻ അഭിനേതാക്കളെ തിരിച്ചറിയരുത്. കൃഷ്ണന്റെയും അർജ്ജുനന്റെയും വേഷങ്ങൾ ചെയ്യുന്ന അഭിനേതാക്കൾ തമ്മിലുള്ള ഏകത്വം തുടക്കത്തിൽ ഒരു മിനിറ്റിന്റെ ഒരു അംശം മാത്രം മനസ്സിൽ വരുന്നുണ്ടെങ്കിലും, തുടർന്നുള്ള രംഗത്തിലുടനീളം കൃഷ്ണൻ അർജുനനോട് ഗീത പ്രസംഗിക്കുമ്പോൾ ഈ പോയിന്റ് പൂർണ്ണമായും മറക്കുന്നു. ആരംഭ പോയിന്റ് എന്നെന്നേക്കുമായി തുടരാനും തുടർന്നുള്ള രംഗം മുഴുവൻ അസ്വസ്ഥമാക്കാനും കഴിയില്ല. ഇത് എല്ലാവരുടെയും പ്രായോഗിക അനുഭവമാണ്. രണ്ട് വേഷങ്ങളും ഒന്ന് മാത്രമായതിനാൽ (കാരണം രണ്ട് അഭിനേതാക്കളും ഒരാൾ മാത്രം), ഒരാൾക്ക് രണ്ട് വ്യക്തികളെ വെവ്വേറെ ചർച്ച ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല, അതിനാൽ, ഭഗവദ് ഗീതയെക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ച തെറ്റായിരിക്കണം - ഈ രീതിയിൽ, ആരും ചിന്തിക്കുകയും കൃഷ്ണൻ അർജ്ജുനനോട് ഭഗവദ്ഗീത പ്രസംഗിക്കുന്നതിന്റെ തുടർന്നുള്ള രംഗത്തിലുടനീളം ആശയക്കുഴപ്പം നേടുകയും ചെയ്യുന്നില്ല.