തങ്ങളുടെ പാപങ്ങൾക്കായി സദ്ഗുരു കഷ്ടപ്പെടുന്നത് കാണുമ്പോൾ ഭക്തർ വേദനിക്കുന്നു. എന്താണ് പരിഹാരം?

[Translated by devotees of Swami]

[മിസ്സ്‌.ത്രൈലോക്യ ചോദിച്ചു:– മനുഷ്യാവതാരം തന്റെ ഭക്തരുടെ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളും പാപങ്ങളും ഏറ്റെടുക്കുമ്പോൾ, സമകാലിക മനുഷ്യാവതാരത്തിന്റെ കഷ്ടപ്പാടുകളിൽ യഥാർത്ഥ ഭക്തർ വേദനിക്കുന്നു. എന്താണ് പരിഹാരം?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- യഥാർത്ഥത്തിൽ, ദൈവം സർവ്വശക്തനാണ്, എല്ലാ സമർപ്പിത ഭക്ത ആത്മാക്കളുടെയും ഉത്തരവാദിത്തങ്ങൾ അവൻ ഏറ്റെടുക്കുന്നു. ദൈവം സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യവും സൃഷ്ടി ആപേക്ഷിക യാഥാർത്ഥ്യവുമാണ്. എല്ലാ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളുടെയും നടത്തിപ്പിന്റെ ഭാരവും ദൈവം മാത്രം ഏറ്റെടുക്കുന്നു. ഈ സൃഷ്ടികളെല്ലാം വളരെ ശക്തനായ ഒരു മനുഷ്യന്റെ ഷർട്ടിലുള്ള ഏറ്റവും ചെറിയ ഉറുമ്പ് പോലെയാണ്. ഇതൊക്കെയാണെങ്കിലും, ദൈവം തന്റെ യഥാർത്ഥ ഭക്തരുടെ മാത്രം പാപങ്ങൾ ഏറ്റെടുത്തു കഷ്ടപ്പെടുന്നു.

ദൈവിക ഭരണഘടന തയ്യാറാക്കുമ്പോൾ, യഥാർത്ഥ ഭക്തരുടെ മുൻകാല പാപങ്ങളുടെ ശിക്ഷ താൻ അനുഭവിക്കുമെന്ന് നീതിയുടെ ദേവതയ്ക്ക് വാഗ്ദത്തം ചെയ്തുകൊണ്ട് ദൈവം ഈ വ്യവസ്ഥ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട്, കൂടാതെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ യഥാർത്ഥ കഷ്ടപ്പാടുകളായിരിക്കുമെന്ന് വാഗ്ദാനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. അതിനാൽ, മനുഷ്യാത്മാക്കൾ അനുഭവിക്കുന്നതുപോലെ തന്നെ യഥാർത്ഥ ഭക്തരുടെ ശിക്ഷകൾ ദൈവം യഥാർത്ഥ രീതിയിൽ സഹിക്കുന്നു. കഷ്ടത സഹിക്കുന്നതിന്റെ ഈ ഘട്ടം വരെ, ദൈവവും നീതിയുടെ ദൈവവും (deity of justice) തമ്മിലുള്ള ഉടമ്പടി സാധുവാണ്.

മനുഷ്യാത്മാക്കളുടെ കാര്യത്തിൽ കഷ്ടപ്പാടിന്റെ ഫലം ദുഃഖം മാത്രമാണ്, എന്നാൽ ദൈവത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ കഷ്ടതയുടെ ഫലം സന്തോഷം മാത്രമാണ്, ദുഃഖമല്ല. ഉടമ്പടി സാധുതയുള്ളത് കഷ്ടതയുടെ ഘട്ടം വരെ മാത്രമാണ്, ഫലം അനുഭവിക്കുന്നതിനുള്ള അവസാന ഘട്ടമല്ല. അത്തരം അനുഭവങ്ങൾ ലോകത്തിൽ പോലും സാധുവാണ്. എരിവുള്ള വിഭവം കഴിക്കുമ്പോൾ കണ്ണുനീർ ഒഴുക്കിക്കൊണ്ടും ചുണ്ടുകളും നാവും പ്രകമ്പനം കൊള്ളിച്ചും വായിലൂടെ ദയനീയമായ ശബ്ദങ്ങൾ പുറപ്പെടുവിച്ചും നാം കഷ്ടപ്പെടുന്നു. ഇതെല്ലാം കഷ്ടപ്പാടുകളുടെ പ്രക്രിയയാണ്. എന്നാൽ കഷ്ടപ്പാടുകളുടെ പ്രക്രിയയുടെ ഫലം സന്തോഷമാണ്, കാരണം മധുരമുള്ള വിഭവങ്ങൾ പോലെ തന്നെ എരിവുള്ള വിഭവങ്ങൾ നമ്മൾ ആസ്വദിക്കുന്നു. ദൈവം കഷ്ടപ്പാടുകൾ ആസ്വദിക്കുന്നതിനാൽ, അവന്റെ കഷ്ടപ്പാടുകളിൽ നിങ്ങൾ വേദനിക്കേണ്ടതില്ല.

ഈ തത്വം പിന്തുടർന്ന്, യോഗിയും (യോഗ നേടുന്നതിൽ വിജയിച്ച ഭക്തൻ) ദൈവകൃപയാൽ ദുരിതവും സന്തോഷവും ഒരുപോലെ ആസ്വദിക്കുന്നു. ദൈവകൃപയില്ലാതെ നേടാവുന്ന ലളിതമായ ഒരു ശാസ്ത്ര സാങ്കേതികതയല്ല യോഗ. ഏതൊരു മനുഷ്യനും ഭക്ഷണത്തിൽ എരിവുള്ള വിഭവങ്ങൾ ആസ്വദിക്കുമ്പോൾ പോലും, ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന പ്രക്രിയയ്ക്ക് അത്തരമൊരു സ്വാഭാവിക നടപടിക്രമം സജ്ജീകരിക്കുക എന്നത് ദൈവഹിതം മാത്രമാണ്. മോശം ഫലം അനുഭവിച്ച്‌ കഷ്ടപ്പെടുന്നതിലും നല്ല ഫലം ആസ്വദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിൽ, അത്തരം നടപടിക്രമങ്ങൾ ദൈവത്തിന് സ്ഥാപിക്കാൻ കഴിയില്ല, കാരണം മോശം ഫലം അനുഭവിച്ച്‌ കഷ്ടപ്പെടുകയും നല്ല ഫലം ആസ്വദിക്കുകയും വേണം.

ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതിൽ നല്ലതും ചീത്തയുമായ ഫലങ്ങളുടെ പോയിന്റ് നിലവിലില്ല, കാരണം ഇത് എല്ലാ ആത്മാക്കളുടെയും പൊതുവായ പരിപാലനമാണ്, അതിനാൽ ആത്മാക്കൾക്ക് മോശമായതും നല്ലതുമായ ഫലങ്ങൾ യഥാക്രമം അനുഭവിച്ച്‌ കഷ്ടപ്പെടാനും ആസ്വദിക്കാനുമുള്ള ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ ഊർജ്ജം ഉണ്ടായിരിക്കും. മോശമായതും നല്ലതുമായ വിഭവങ്ങൾ ഒരുപോലെ ആസ്വദിക്കുന്നത്, ക്ലൈമാക്സ് ഭക്തർക്ക് ദൈവം അനുവദിക്കുന്ന യോഗയുടെ അസ്തിത്വത്തിന്റെ സൂചനയാണ്. ഭക്തിയാൽ നേടിയെടുക്കേണ്ട ഈശ്വരാനുഗ്രഹം പ്രയത്നത്തിൽ ചേരാത്തിടത്തോളം കാലം കേവലം മനുഷ്യപ്രയത്നം കൊണ്ടു മാത്രം യോഗ സാധ്യമല്ല.

ലൗകിക ജീവിതത്തിലോ ആത്മീയ ജീവിതത്തിലോ എന്തെങ്കിലും ഫലം നേടാൻ ഒരു മനുഷ്യൻ നടത്തുന്ന പ്രയത്നമാണ് യോഗയുടെ പൊതു അർത്ഥം. എന്നാൽ, യോഗ എന്ന വാക്ക് ആത്മീയ ലൈനിൽ ഉറപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു (റൂധി, ruudhi) അത് ദൈവവുമായുള്ള ഐക്യം കൈവരിക്കാൻ ആത്മാവ് നടത്തുന്ന പരിശ്രമത്തെ അർത്ഥമാക്കുന്നു. ലൗകിക ജീവിതത്തിലായാലും ആത്മീയ ജീവിതത്തിലായാലും യോഗ ദൈവകൃപയാൽ മാത്രമേ വിജയിക്കുകയുള്ളൂ. ഒരു നിരീശ്വരവാദി ലൗകിക ഫലം നേടാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ പോലും, ദൈവത്തിന്റെ കൃപയോ ഇച്ഛയോ അവിടെ നിലനിൽക്കുന്നു, കാരണം അത്തരമൊരു പരിശ്രമത്തിനായി അത്തരമൊരു ഫലം നേടുന്നതിനുള്ള വ്യവസ്ഥ ദൈവം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ദൈവം ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, ആ ആത്മാവിന്റെ പാപത്തിന്റെ ശിക്ഷയുടെ കാര്യത്തിലെന്നപോലെ ഏതൊരു ആത്മാവിനും പൊതുവായുള്ള വ്യവസ്ഥയുടെ  സൗകര്യം പിൻവലിക്കാം.

ഭരണഘടന എന്നത് ദൈവത്തിന്റെ കൃപയാൽ മാത്രം സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ട ദൈവഹിതമാണ്. കേവലം പ്രയത്‌നത്തിന് ഫലം ലഭിക്കുമെങ്കിൽ, മനുഷ്യന്റെ ഹൈജമ്പ് ആകാശത്തെത്തണം! ദൈവം അങ്ങനെയൊരു വ്യവസ്ഥ ചെയ്യാത്തതിനാൽ അത് നേടിയെടുക്കുന്നില്ല. ദൈവത്തിന്റെ കൃപയാൽ, ശാസ്ത്രം വികസിച്ചു, വിമാനം കണ്ടെത്തി, അതിന്റെ സഹായത്തോടെ മനുഷ്യന് ആകാശം തൊടാൻ കഴിയും. എല്ലായിടത്തും എല്ലാ സമയത്തും എല്ലാം ദൈവഹിതത്താൽ മാത്രം സംഭവിക്കുന്നു.