അജ്ഞതകൊണ്ട് സ്വയം മറയ്ക്കുന്ന മനുഷ്യാവതാരം സാധാരണ മനുഷ്യരിൽ നിന്ന് എങ്ങനെ വ്യത്യാസപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു?

[Translated by devotees of Swami]

[മിസ്സ്‌. ലക്ഷ്മി ത്രൈലോക്യ ചോദിച്ചു: മനുഷ്യാവതാരം ഭൂമിയിൽ വരുമ്പോൾ, യഥാർത്ഥ വിനോദം ലഭിക്കാൻ അവൻ പൂർണ്ണമായ അജ്ഞതകൊണ്ട് സ്വയം മൂടുന്നുവെന്ന് അങ്ങ് പറഞ്ഞു. പൂർണ്ണമായ അജ്ഞതയുള്ള സാധാരണ മനുഷ്യനിൽ നിന്ന് മനുഷ്യാവതാരം എങ്ങനെ വ്യത്യാസപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- മനുഷ്യാവതാരവും മനുഷ്യനും തികച്ചും യഥാർത്ഥ ലോകത്തെ മാത്രം അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു. മനുഷ്യൻ ലോകത്തിന്റെ ഒരു ചെറിയ ഭാഗമാണ്, ലോകം സ്വയം അയഥാർത്ഥമാണ്, ദൈവം സമ്മാനിച്ച ദൈവത്തിന്റെ അനുവദനീയമായ സമ്പൂർണ യാഥാർത്ഥ്യത്താൽ ലോകം പൂർണ്ണമായ യാഥാർത്ഥ്യമായി. ഇക്കാരണത്താൽ, ലോകവും അതിന്റെ ചെറിയ ഭാഗമായ ആത്മാവും മനുഷ്യാവതാരത്തിന് തികച്ചും യഥാർത്ഥമായിത്തീരുന്നു. ദൈവം ഒരു മനുഷ്യനുമായി ലയിക്കുമ്പോൾ (മാധ്യമം) മനുഷ്യാവതാരം ഉണ്ടാകുന്നു. ദൈവത്തിന്റെ ലയനത്തിനു മുമ്പുതന്നെ മനുഷ്യ മാധ്യമം തികച്ചും യഥാർത്ഥമായ ലോകത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്. സമ്പൂർണ യഥാർത്ഥ ദൈവം തികച്ചും യഥാർത്ഥ മനുഷ്യനുമായി ലയിച്ച് തികച്ചും യഥാർത്ഥ മനുഷ്യാവതാരമായി.

ലോകത്തിലെ സർവ്വവ്യാപിയായ സമ്പൂർണ യാഥാർത്ഥ്യത്തിന്റെ അത്തരം അവസ്ഥയിൽ, മനുഷ്യാവതാരത്തിലുള്ള ദൈവത്തിന് വിനോദം യഥാർത്ഥമായിത്തീരുന്നു. വാസ്‌തവത്തിൽ, ലോകത്തിനു സമ്മാനമായി കൊടുത്ത ദൈവത്തിന്റെ സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യത്തിന്റെ അഭാവത്തിൽ, മനുഷ്യാവതാരമാകുന്നതിന് മുമ്പുള്ള മനുഷ്യനോടൊപ്പം ലോകവും ആത്മാവും അന്തർലീനമായി അയഥാർത്ഥമാണ്. ഈ മൂന്ന് ഇനങ്ങളും (ലോകം, ആത്മാവ്, മനുഷ്യാവതാരമാകുന്നതിന് മുമ്പുള്ള മനുഷ്യൻ) ദൈവത്തിന്റെ വരദാനമായ സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യം കാരണം തികച്ചും യഥാർത്ഥമാണെങ്കിലും, അത്തരം സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യം ഈ മൂന്ന് ഇനങ്ങളിലും അന്തർലീനമല്ലാത്തതിനാൽ, ഈ മൂന്ന് ഇനങ്ങളെയും ആപേക്ഷിക യഥാർത്ഥമെന്ന് വിളിക്കുന്നു.

ആപേക്ഷിക യാഥാർത്ഥ്യം അർത്ഥമാക്കുന്നില്ല ഈ മൂന്ന് ഇനങ്ങളും തികച്ചും യഥാർത്ഥമല്ലെന്നും ഈ മൂന്ന് ഇനങ്ങളും യഥാർത്ഥത്തിൽ ദൈവത്തേക്കാൾ കുറവാണെന്നും. ദൈവവും ഈ മൂന്ന് ഇനങ്ങളും തമ്മിലുള്ള ഒരേയൊരു വ്യത്യാസം ഇതാണ്: ദൈവം തന്റെ അന്തർലീനമായ സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യം എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും തിരിച്ചറിയുന്നു, എന്നാൽ ഈ മൂന്ന് ഇനങ്ങൾക്കും അവയുടെ സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യം എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും അന്തർലീനമാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയില്ല. എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും, ഈ മൂന്ന് ഇനങ്ങളുടെയും സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യത്തിന്റെ പദവി പൂർണ്ണമായോ ഭാഗികമായോ യഥാക്രമം ഒരു അത്ഭുതം കാണിക്കുന്നതിനോ അല്ലെങ്കിൽ ഈ സൃഷ്ടിയെ ലയിപ്പിക്കുന്നതിനോ ദൈവത്തിന് പിൻവലിക്കാൻ കഴിയും.

യഥാർത്ഥ വിനോദത്തിനുവേണ്ടി, ദൈവം ഒരിക്കലും തന്റെ അന്തർലീനമായ സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യത്തെ തിരിച്ചറിയുന്നില്ല, അവന്റെ സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യം അവൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞാലും, ഈ മൂന്ന് ഇനങ്ങളിൽ നിന്ന്, താൻ സമ്മാനിച്ച സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യത്തെ അവൻ പൂർണ്ണമായും പിൻവലിക്കുന്നില്ല, അത് അവന്റെ വിനോദത്തെ തടയുന്നു. ഒരു അത്ഭുതം പ്രവർത്തിക്കുമ്പോൾ മാത്രം, അത്ഭുതം സംഭവിക്കാൻ അനുവദിക്കുന്നതിനായി ലോകത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗത്തിന്റെ സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യത്തെ ദൈവം പിൻവലിക്കുന്നു. അതിനാൽ, നിങ്ങൾ മനുഷ്യാവതാരത്തിന്റെയും മനുഷ്യന്റെയും അജ്ഞതയെ താരതമ്യം ചെയ്താൽ, ലയിച്ച ദൈവവും ലയിച്ച മനുഷ്യ മാധ്യമവും ഒന്നായതിനാൽ, മനുഷ്യാവതാരത്തിന്റെ അജ്ഞത അതിന്റെ ആഗ്രഹപ്രകാരം എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും ഇല്ലാതാക്കാം. മനുഷ്യന്റെ അജ്ഞത വളരെ ശക്തമാണ്, ദൈവത്തിന്റെ ആഗ്രഹപ്രകാരം അത് നിലനിൽക്കുകയോ അപ്രത്യക്ഷമാവുകയോ ചെയ്യുന്നു.

ദൈവത്താൽ സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യം സമ്മാനിക്കപ്പെട്ട ഈ പാവം മനുഷ്യന്, ദൈവഹിതമില്ലാതെ അതിന്റെ യഥാർത്ഥ അയഥാർത്ഥ അവസ്ഥ തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയില്ല, അതിനാൽ, മനുഷ്യൻ എപ്പോഴും അവൻ സമ്പൂർണ്ണ യഥാർത്ഥമാണെന്ന് കരുതുന്നു! മനുഷ്യൻ ദൈവത്തിൽ നിന്ന് അവന് ലഭിച്ച പരമമായ യാഥാർത്ഥ്യം ദൈവത്തിന്റെ വിനോദത്തിനുള്ളതാണെന്ന് തിരിച്ചറിയുന്നില്ല, മാത്രമല്ല അതിന്റെ പരമമായ യാഥാർത്ഥ്യം തനിക്ക് അന്തർലീനമാണെന്ന് കരുതുകയും അത് തികച്ചും യഥാർത്ഥ ദൈവമാണെന്ന് നിഗമനം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു! അതിനാൽ, അജ്ഞതയുടെ വിധി ഉൾപ്പെടെ എല്ലാം പൂർണ്ണമായും ദൈവഹിതത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒരു മനുഷ്യനും അത് അന്തർലീനമായി നിലവിലില്ലെന്നു ചിന്തിക്കുന്നില്ല എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ടാണ് ശങ്കരൻ തമാശ അർത്ഥത്തിൽ ഇക്കാര്യം സൂചിപ്പിച്ചത്! (ന കോപി നഹമസ്മിതി ബ്രൂതേ, Na ko'pi nā'hamasmīti brūte).